نگاه اجمالی

رگهای واریسی رگهای پیچ خورده و بزرگ شده هستند. هر سیاهرگی که نزدیک به سطح پوست باشد (سطحی) می تواند واریس شود و معمولا ابتدایی ترین روش برای درمان استفاده از جوراب واریس می باشد.
رگهای واریسی معمولاً بر روی رگ‌های پا تأثیر می‌گذارند. به این دلیل که ایستادن و راه رفتن باعث افزایش فشار در رگ های پایین تنه می شود.

برای بسیاری از افراد، رگ‌های واریسی و رگ‌های عنکبوتی – یک نوع رایج و خفیف رگ‌های واریسی – صرفاً یک نگرانی زیبایی هستند. برای سایر افراد، واریس می تواند باعث درد و ناراحتی دردناک شود. گاهی اوقات واریس منجر به مشکلات جدی تری می شود.

درمان ممکن است شامل اقدامات خودمراقبتی یا اقداماتی باشد که توسط یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی برای بستن یا برداشتن رگ ها انجام می شود.

علائم واریس

واریس ممکن است باعث درد نشود. علائم واریس عبارتند از:

رگهایی که به رنگ بنفش تیره یا آبی هستند
سیاهرگ هایی که پیچ خورده و برآمده به نظر می رسند و اغلب مانند طناب روی پاها ظاهر می شوند

هنگامی که علائم و نشانه های دردناک وریدهای واریسی رخ می دهد، ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• احساس درد یا سنگینی در پاها
• سوزش، ضربان، گرفتگی عضلات و تورم در ساق پا
• تشدید درد پس از نشستن یا ایستادن طولانی مدت
• خارش در اطراف یک یا چند ورید
• تغییر رنگ پوست در اطراف ورید واریسی

استفاده از جوراب واریس باعث می شود تا فشاری مناسب روی رگ های واریس وارد کرده و نهایتا منجر به بهبود شود.

رگ‌های عنکبوتی شبیه به رگ‌های واریسی هستند، اما کوچک‌تر هستند. رگ‌های عنکبوتی نزدیک‌تر به سطح پوست هستند و اغلب قرمز یا آبی هستند.

رگ‌های عنکبوتی روی پاها ایجاد می‌شوند، اما می‌توانند روی صورت نیز دیده شوند. اندازه آنها متفاوت است و اغلب شبیه تار عنکبوت هستند.

درمان واریس

درمان وریدهای واریسی ممکن است شامل اقدامات خودمراقبتی، جوراب‌ واریس ، و جراحی یا روش‌ها باشد. روش های درمان واریس اغلب به صورت یک روش سرپایی انجام می شود، به این معنی که معمولاً در همان روز مرخص می شوید. 

جوراب واریس

پوشیدن جوراب های فشرده یا جوراب واریس در تمام طول روز اغلب اولین روشی است که باید امتحان کنید.

جوراب ساق پاها را منقبض می کند و به رگ ها و ماهیچه های ساق کمک می کند تا خون را به طور موثرتری حرکت دهند. میزان فشرده سازی بر اساس نوع و برند متفاوت است.

جوراب های فشرده در اکثر داروخانه ها و فروشگاه های لوازم پزشکی موجود است. جوراب‌های واریس نیز در دسترس هستند و در صورت ایجاد علائم واریس ممکن است تحت پوشش بیمه قرار گیرند.

جراحی 

اگر مراحل خودمراقبتی و استفاده از جوراب‌ واریس مؤثر نبودند یا رگ‌های واریسی شدیدتر هستند،  ممکن است پزشک جراحی یا سایر روش‌ها را توصیه کند:

اسکلروتراپی: یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی رگ های واریسی را با محلول یا کف تزریق می کند که باعث ایجاد زخم و بسته شدن آن رگ ها می شود. در عرض چند هفته، وریدهای واریسی درمان شده باید محو شوند. ممکن است لازم باشد همان رگ بیش از یک بار تزریق شود. اسکلروتراپی نیازی به بیهوشی ندارد و می توان آن را در مطب ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی انجام داد.

لیزر درمانی: لیزر درمانی انفجارهای شدیدی از نور را به ورید می فرستد که باعث می شود رگ به آرامی محو و ناپدید شود. هیچ برش یا سوزنی استفاده نمی شود.

روش های مبتنی بر کاتتر با استفاده از فرکانس رادیویی یا انرژی لیزر: این روش درمانی ترجیحی برای وریدهای واریسی بزرگتر است. پزشک یک لوله نازک (کاتتر) را در ورید بزرگ شده قرار می دهد و نوک کاتتر را با استفاده از فرکانس رادیویی یا انرژی لیزر گرم می کند. با برداشتن کاتتر، گرما باعث از بین رفتن ورید و بسته شدن آن می شود.

بستن بالا و سلب ورید: این روش شامل بستن ورید قبل از پیوستن به سیاهرگ عمیق و برداشتن رگ از طریق بریدگی های کوچک است. این یک روش سرپایی برای اکثر افراد است. برداشتن سیاهرگ مانع از جریان خون در ساق پا نمی‌شود، زیرا سیاهرگ‌های عمیق‌تر در ساق از حجم بیشتری از خون مراقبت می‌کنند.

فلبکتومی سرپایی (fluh-BEK-tuh-me): پزشک رگ های واریسی کوچکتر را از طریق یک سری سوراخ های ریز پوست حذف می کند. در این روش سرپایی فقط قسمت هایی از پا که در حال نوک زدن هستند بی حس می شوند. جای زخم معمولاً حداقل است.