بررسی اجمالی
بی اشتهایی عصبی که معمولاً آنورکسیا نامیده می شود نوعی اختلال در غذا خوردن است که با وزن غیرطبیعی کم بدن ، ترس شدید از افزایش وزن و برداشت تحریف شده از وزن مشخص می شود. افراد مبتلا به بی اشتهایی برای کنترل وزن و شکل خود اهمیت زیادی قائلند ، با استفاده از تلاش های شدید که منجر به تداخل چشمگیر در زندگی آنها می شود.
برای جلوگیری از افزایش وزن یا ادامه کاهش وزن ، افراد مبتلا به بی اشتهایی معمولاً مقدار غذایی را که می خورند محدود می کنند. آنها ممکن است با استفراغ بعد از غذا خوردن یا سو mis استفاده از ملین ها ، داروهای کمک به رژیم غذایی ، دیورتیک ها یا تنقیه ، کالری دریافتی را کنترل کنند. آنها همچنین ممکن است با ورزش بیش از حد سعی در کاهش وزن داشته باشند. هر چقدر وزن کم شود ، فرد همچنان از افزایش وزن ترس دارد.
بی اشتهایی عصبی در واقع مربوط به غذا نیست. این روشی کاملا ناسالم و گاه تهدید کننده زندگی برای تلاش برای کنار آمدن با مشکلات عاطفی است. وقتی دچار بی اشتهایی هستید ، اغلب لاغری را با ارزش شخصی برابر می دانید.
کم اشتهایی ، مانند سایر اختلالات خوردن ، می تواند زندگی شما را تسخیر کند و غلبه بر آن بسیار دشوار است. اما با درمان می توانید درک بهتری از خودتان پیدا کنید ، به عادت های غذایی سالم برگردید و برخی از عوارض جدی بی اشتهایی را معکوس کنید.
علائم بی اشتهایی عصبی
علائم و نشانه های جسمی بی اشتهایی عصبی مربوط به گرسنگی است. بی اشتهایی همچنین شامل موارد عاطفی و رفتاری شامل درک غیر واقعی از وزن بدن و ترس فوق العاده شدید از افزایش وزن یا چاق شدن است.
ممکن است مشاهده علائم و نشانه ها دشوار باشد زیرا آنچه که وزن کم بدن در نظر گرفته می شود برای هر فرد متفاوت است و برخی افراد ممکن است بسیار لاغر به نظر نرسند. همچنین افراد مبتلا به بی اشتهایی اغلب لاغری ، عادت های غذایی یا مشکلات جسمی خود را پنهان می کنند.
علائم جسمی
علائم و نشانه های جسمی بی اشتهایی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- کاهش شدید وزن یا عدم افزایش مورد انتظار رشد
- ظاهر نازک
- شمارش غیر طبیعی خون
- خستگی
- بیخوابی
- سرگیجه یا غش کردن
- تغییر رنگ انگشتان مایل به آبی
- موهایی که نازک می شوند ، می شکند یا می ریزند
- موهای نرم و ضعیف که بدن را پوشانده است
- عدم قاعدگی
- یبوست و شکم درد
- پوست خشک یا زردرنگ
- عدم تحمل سرما
- ریتم های نامنظم قلب
- فشار خون پایین
- کمبود آب بدن
- ورم دست و پا
- فرسایش دندان ها و پینه های روی انگشتان ناشی از استفراغ ناشی از آن
برخی از افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی و پر خونی هستند ، شبیه به افرادی که پرخونی دارند. اما افراد مبتلا به بی اشتهایی به طور کلی با وزن غیر طبیعی کم بدن دست و پنجه نرم می کنند ، در حالی که افراد مبتلا به پرخوری عصبی معمولاً از وزن طبیعی بالاتر از حد طبیعی هستند.
علائم عاطفی و رفتاری
علائم رفتاری بی اشتهایی ممکن است شامل تلاش برای کاهش وزن توسط:
- محدودیت شدید در مصرف غذا از طریق رژیم یا روزه گرفتن
- ورزش بیش از حد
- استفراغ پرخوری و خودآزمایی برای از بین بردن غذا ، که ممکن است شامل استفاده از ملین ، تنقیه ، کمکهای غذایی یا محصولات گیاهی باشد.
علائم و نشانه های عاطفی و رفتاری ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- مشغله غذا ، که گاهی اوقات شامل پختن وعده های غذایی مفصل برای دیگران است اما نخوردن آنها
- مرتباً از وعده های غذایی صرف نظر کنید یا از خوردن غذا امتناع کنید
- انکار گرسنگی یا بهانه جویی برای غذا نخوردن
- خوردن فقط چند غذای خاص “ایمن” ، معمولاً غذاهای کم چربی و کالری
- اتخاذ وعده های غذایی سفت و سخت یا خوردن آداب و رسوم ، مانند تف دادن غذا به بیرون بعد از جویدن
- تمایلی به خوردن غذا در جمع نیست
- دروغ در مورد مقدار غذا خورده شده است
- ترس از افزایش وزن که ممکن است شامل وزن مکرر یا اندازه گیری بدن باشد
- بررسی مکرر در آینه برای نقص قابل درک
- شکایت از چاق بودن یا داشتن قسمتهایی از بدن که چربی دارند
- پوشاندن در لایه های لباس
- خلق و خوی مسطح (کمبود احساسات)
- کناره گیری اجتماعی
- تحریک پذیری
- بیخوابی
- کاهش علاقه به رابطه جنسی
چه موقع به پزشک مراجعه کنیم؟
متأسفانه ، بسیاری از افراد مبتلا به بی اشتهایی ، حداقل در ابتدا ، درمانی نمی خواهند. تمایل آنها به لاغر ماندن بیش از نگرانی در مورد سلامتی است. اگر عزیزی دارید که نگران آن هستید ، از او بخواهید که با یک دکتر صحبت کند.
اگر با هر یک از مشکلات ذکر شده در بالا روبرو هستید یا فکر می کنید ممکن است دچار اختلال در خوردن شوید ، کمک بگیرید. اگر بی اشتهایی خود را از دید عزیزان پنهان می کنید ، سعی کنید شخصی را پیدا کنید که به او اعتماد دارید و می تواند در مورد اتفاقات با او صحبت کند.
علل بی اشتهایی عصبی
علت دقیق بی اشتهایی ناشناخته است. همانند بسیاری از بیماری ها ، احتمالاً ترکیبی از عوامل بیولوژیکی ، روانشناختی و محیطی است.
بیولوژیکی
اگرچه هنوز مشخص نیست که کدام ژن ها درگیر آن هستند ، اما ممکن است تغییرات ژنتیکی وجود داشته باشد که باعث شود برخی از افراد در معرض خطر بیشتری برای بی اشتهایی باشند. برخی از افراد ممکن است تمایل ژنتیکی به کمال گرایی ، حساسیت و پشتکار داشته باشند – همه ویژگی های مرتبط با بی اشتهایی است.
روانشناسی
برخی از افراد مبتلا به بی اشتهایی ممکن است دارای ویژگی های شخصیتی وسواسی باشند که رعایت رژیم های غذایی سخت و کنار گذاشتن غذا را با وجود گرسنگی آسان می کند. آنها ممکن است تمایل زیادی به کمال گرایی داشته باشند ، که باعث می شود آنها فکر کنند هرگز به اندازه کافی لاغر نیستند. و ممکن است سطح اضطراب بالایی داشته باشند و برای کاهش آن دست به غذا خوردن محدود بزنند.
محیطی
فرهنگ مدرن غربی بر لاغری تأکید دارد. موفقیت و ارزش اغلب با لاغر بودن برابر است. فشار همسالان ممکن است به تمایل به لاغری ، به ویژه در دختران جوان ، دامن بزند.
عوامل خطر
بی اشتهایی عصبی بیشتر در دختران و خانم ها دیده می شود. با این حال ، پسران و مردان به طور فزاینده ای دچار اختلالات خوردن شده اند که احتمالاً مربوط به فشارهای فزاینده اجتماعی است.
بی اشتهایی در بین نوجوانان نیز بیشتر دیده می شود. هنوز هم ، افراد در هر سنی می توانند به این اختلال غذا خوردن مبتلا شوند ، اگرچه در افراد بالای ۴۰ سال نادر است. نوجوانان به دلیل تمام تغییراتی که بدن آنها در دوران بلوغ ایجاد می کند ، در معرض خطر بیشتری هستند. آنها همچنین ممکن است با افزایش فشار همسالان روبرو شوند و نسبت به انتقادات یا حتی اظهارنظرهای گاه به گاه در مورد وزن یا فرم بدن حساس تر باشند.
برخی عوامل خطر بی اشتهایی را افزایش می دهند ، از جمله:
ژنتیک
تغییر در ژن های خاص ممکن است افراد خاصی را در معرض خطر بیشتر بی اشتهایی قرار دهد. کسانی که دارای یک بستگان درجه یک – پدر و مادر ، خواهر و برادر یا فرزند – هستند که به این اختلال مبتلا هستند ، خطر بی اشتهایی بسیار بیشتری دارند.
رژیم گرفتن و گرسنگی
رژیم غذایی عامل خطر ابتلا به اختلال خوردن است. شواهد زیادی وجود دارد که نشان می دهد بسیاری از علائم بی اشتهایی در واقع علائم گرسنگی است. گرسنگی بر مغز تأثیر می گذارد و بر تغییرات خلقی ، سفتی در تفکر ، اضطراب و کاهش اشتها تأثیر می گذارد. گرسنگی و کاهش وزن ممکن است نحوه عملکرد مغز در افراد آسیب پذیر را تغییر دهد ، که ممکن است رفتارهای محدود کننده غذا را تداوم بخشد و بازگشت به عادات غذایی معمول را دشوار کند.
عوارض بی اشتهایی
بی اشتهایی می تواند عوارض بی شماری داشته باشد. در شدیدترین حالت ممکن است کشنده باشد. مرگ ممکن است به طور ناگهانی رخ دهد حتی وقتی کسی به شدت کمبود وزن ندارد. این ممکن است در اثر ریتم غیر طبیعی قلب (آریتمی) یا عدم تعادل الکترولیت ها باشد – مواد معدنی مانند سدیم ، پتاسیم و کلسیم که تعادل مایعات را در بدن شما حفظ می کند.
سایر عوارض بی اشتهایی عبارتند از:
- کم خونی
- مشکلات قلبی ، مانند افتادگی دریچه میترال ، ریتم غیر طبیعی قلب یا نارسایی قلب
- از دست دادن استخوان (پوکی استخوان) ، خطر شکستگی را افزایش می دهد
- از دست دادن عضله
- در زنان ، عدم وجود پریود
- در مردان ، کاهش تستوسترون
- مشکلات دستگاه گوارش ، مانند یبوست ، نفخ یا حالت تهوع
- ناهنجاری های الکترولیت ها ، مانند پتاسیم خون پایین ، سدیم و کلرید
- مشکلات کلیوی
اگر فرد مبتلا به بی اشتهایی به شدت دچار سو تغذیه شود ، هر عضوی از بدن از جمله مغز ، قلب و کلیه ها آسیب می بیند. این آسیب حتی اگر بی اشتهایی تحت کنترل باشد ممکن است کاملاً برگشت پذیر نباشد.
علاوه بر انبوه عوارض جسمی ، مبتلایان به بی اشتهایی همچنین دارای سایر اختلالات بهداشت روانی نیز هستند. آنها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- افسردگی ، اضطراب و سایر اختلالات خلقی
- اختلالات شخصیتی
- اختلالات وسواس فکری عملی
- سو مصرف الکل و مواد
- خودزنی ، افکار خودکشی یا اقدام به خودکشی
جلوگیری از بی اشتهایی
هیچ راهی تضمینی برای جلوگیری از بی اشتهایی عصبی وجود ندارد. پزشکان مراقبت های اولیه (متخصصان اطفال ، پزشکان خانواده و متخصصان داخلی) ممکن است در موقعیت خوبی برای شناسایی شاخص های اولیه بی اشتهایی و جلوگیری از پیشرفت بیماری کامل باشند. به عنوان مثال ، آنها می توانند در مورد ملاقاتهای معمول پزشکی در مورد عادات غذایی و رضایت از ظاهر سوال کنند.
اگر مشاهده کردید که یکی از اعضای خانواده یا دوست شما از عزت نفس پایینی برخوردار است ، عادات غذایی شدید و نارضایتی از ظاهر را دارد ، در مورد این موارد با او صحبت کنید. اگرچه ممکن است نتوانید از بروز اختلال در خوردن جلوگیری کنید ، اما می توانید در مورد رفتار سالم تر یا گزینه های درمانی صحبت کنید.
تشخیص بی اشتهایی
اگر پزشک شما مشکوک به بی اشتهایی عصبی باشد ، او معمولاً چندین آزمایش و معاینه را برای کمک به تشخیص دقیق انجام می دهد ، علل پزشکی را برای کاهش وزن رد می کند و عوارض مرتبط را بررسی می کند.
این امتحانات و تست ها به طور کلی شامل موارد زیر است:
معاینه بدنی
این ممکن است شامل اندازه گیری قد و وزن شما باشد. بررسی علائم حیاتی شما مانند ضربان قلب ، فشار خون و دما ؛ بررسی مشکلات پوست و ناخن ها ؛ گوش دادن به قلب و ریه ها و معاینه شکم
تست های آزمایشگاهی بی اشتهایی عصبی
این موارد ممکن است شامل شمارش کامل خون (CBC) و آزمایش خون ویژه تر برای بررسی الکترولیت ها و پروتئین و همچنین عملکرد کبد ، کلیه و تیروئید باشد. تجزیه و تحلیل ادرار نیز ممکن است انجام شود.
ارزیابی روانشناختی بی اشتهایی
یک پزشک یا یک متخصص بهداشت روان احتمالاً از افکار ، احساسات و عادات غذایی شما س askال می کند. همچنین ممکن است از شما خواسته شود که پرسشنامه های ارزیابی روانشناختی را تکمیل کنید.
مطالعات دیگر
ممکن است از اشعه ایکس برای بررسی تراکم استخوان ، بررسی شکستگی های استرسی یا شکستگی استخوان ها یا بررسی پنومونی یا مشکلات قلبی استفاده شود. الکتروکاردیوگرام ممکن است برای جستجوی بی نظمی های قلب انجام شود.
متخصص بهداشت روان شما همچنین ممکن است از معیارهای تشخیصی بی اشتهایی در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) ، منتشر شده توسط انجمن روانپزشکان آمریکا استفاده کند.
درمان بی اشتهایی
درمان بی اشتهایی به طور کلی با استفاده از یک رویکرد تیمی انجام می شود ، که شامل پزشکان ، متخصصان بهداشت روان و متخصصان رژیم درمانی است ، همه با تجربه در اختلالات خوردن. درمان مداوم و آموزش تغذیه برای ادامه بهبود بسیار مهم است.
در اینجا نگاهی می اندازیم به آنچه که معمولاً در درمان افراد مبتلا به بی اشتهایی دخیل است.
بستری شدن در بیمارستان و سایر برنامه ها
اگر زندگی شما بلافاصله در معرض خطر است ، ممکن است برای مواردی مانند اختلال ریتم قلب ، کمبود آب بدن ، عدم تعادل الکترولیت ها یا اورژانس روانپزشکی به درمان در اورژانس بیمارستان نیاز داشته باشید. بستری شدن در بیمارستان ممکن است برای عوارض پزشکی ، مشکلات شدید روانپزشکی ، سو mal تغذیه شدید یا ادامه امتناع از خوردن غذا باشد.
برخی از کلینیک ها در درمان افراد مبتلا به اختلالات خوردن تخصص دارند. آنها ممکن است برنامه های روزانه یا برنامه های اقامتی را به جای بستری کامل در بیمارستان ارائه دهند. برنامه های تخصصی اختلال خوردن ممکن است درمان طولانی تری را برای مدت زمان طولانی تری ارائه دهند.
مراقبت پزشکی
به دلیل وجود عوارضی که باعث بی اشتهایی می شود ، شما ممکن است نیاز به نظارت مکرر بر علائم حیاتی ، سطح هیدراتاسیون و الکترولیت ها و همچنین شرایط جسمی مرتبط داشته باشید. در موارد شدید ، افراد مبتلا به بی اشتهایی ممکن است در ابتدا نیاز به تغذیه از طریق لوله ای داشته باشند که در بینی آنها قرار گرفته و به معده (لوله بینی-معده) می رود.
مراقبت ها معمولاً با پزشک متخصص مراقبت های اولیه یا یک متخصص بهداشت روان و سایر متخصصان درگیر انجام می شود.
بازگرداندن وزن سالم
اولین هدف درمان بازگشت به وزن مناسب است. بدون بازگشت به وزن سالم و یادگیری تغذیه مناسب ، نمی توانید از بی اشتهایی بهبود پیدا کنید. افرادی که در این روند دخیل هستند ممکن است شامل موارد زیر باشند:
پزشک مراقبت های اولیه شما ، که می تواند مراقبت های پزشکی را ارائه دهد و بر میزان کالری و افزایش وزن شما نظارت کند.
یک روانشناس یا سایر متخصصان بهداشت روان ، که می تواند با شما همکاری کند تا استراتژی های رفتاری را برای کمک به شما برای بازگشت به وزن سالم ایجاد کند
یک متخصص تغذیه ، که می تواند راهنمایی برای بازگشت به الگوی منظم غذا خوردن ، از جمله ارائه برنامه های غذایی خاص و کالری مورد نیاز باشد که به شما در رسیدن به اهداف وزن کمک می کند.
خانواده شما که احتمالاً در کمک به شما در حفظ عادات غذایی معمول نقش خواهند داشت.
روان درمانی بی اشتهایی
این نوع درمان ها ممکن است برای بی اشتهایی مفید باشند:
خانواده درمانی
این تنها درمان مبتنی بر شواهد برای نوجوانان مبتلا به بی اشتهایی است. از آنجا که نوجوان مبتلا به بی اشتهایی در شرایطی که در این شرایط جدی قرار دارد ، قادر به انتخاب خوب در مورد غذا و سلامتی نیست ، این روش درمانی والدین را برای کمک به کودک خود در زمینه تغذیه مجدد و ترمیم وزن به کودک تحریک می کند تا جایی که کودک بتواند در مورد سلامتی انتخاب های خوبی انجام دهد.
درمان فردی
نشان داده شده است که برای بزرگسالان ، درمان شناختی رفتاری – به طور خاص درمان رفتاری شناختی تقویت شده کمک می کند. هدف اصلی عادی سازی الگوها و رفتارهای غذایی برای حمایت از افزایش وزن است. هدف دوم کمک به تغییر باورها و افکار تحریف شده ای است که خوردن محدود را حفظ می کند.
داروهای درمان بی اشتهایی
هیچ دارویی برای درمان بی اشتهایی تأیید نشده است زیرا مشخص نشده است که هیچ یک از آنها به خوبی کار می کنند. با این حال ، داروهای ضد افسردگی یا سایر داروهای روانپزشکی می توانند به درمان سایر اختلالات بهداشت روان مانند افسردگی یا اضطراب نیز کمک کنند.
چالش های درمان در بی اشتهایی
یکی از بزرگترین چالشها در درمان بی اشتهایی این است که ممکن است افراد تمایل به درمان نداشته باشند. موانع درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- فکر می کنید نیازی به درمان ندارید
- ترس از افزایش وزن
- بی اشتهایی را به عنوان یک بیماری ندیدن بلکه بیشتر یک سبک زندگی است
مبتلایان به بی اشتهایی می توانند بهبود یابند. با این حال ، آنها در معرض خطر افزایش عود در دوره های استرس زیاد یا در شرایط تحریک کننده هستند. درمان مداوم یا قرار ملاقات های دوره ای در زمان استرس ممکن است به سلامت شما کمک کند.
شیوه زندگی و درمان های خانگی
وقتی دچار بی اشتهایی هستید ، مراقبت صحیح از خود دشوار است. علاوه بر درمان حرفه ای ، این مراحل را دنبال کنید:
به برنامه درمانی خود پایبند باشید
از جلسات درمانی صرف نظر نکنید و سعی کنید از برنامه های غذایی دور نشوید ، حتی اگر باعث ناراحتی شما شود.
در مورد مکمل های مناسب ویتامین و مواد معدنی با پزشک خود صحبت کنید
اگر خوب غذا نمی خورید ، به احتمال زیاد بدن شما تمام مواد مغذی مورد نیاز مانند ویتامین D یا آهن را دریافت نمی کند. با این حال ، دریافت بیشتر ویتامین ها و مواد معدنی از مواد غذایی معمولاً توصیه می شود.
خود را از مراقبت از اعضای خانواده و دوستانی که می خواهند سلامت شما را ببینند جدا نکنید.
بدانید که آنها بهترین منافع شما را در ذهن دارند.
در برابر اصرار در برابر خود سنجیدن یا مرتباً در آینه چک کردن. اینها ممکن است چیزی جز سوخت رسانی به موتور شما برای حفظ عادات ناسالم نباشد.