تشخیص
برای تشخیص نارسایی قلبی ، پزشک شرح حال پزشکی دقیق را انجام می دهد ، علائم شما را بررسی می کند و معاینه فیزیکی انجام می دهد. پزشک همچنین وجود عوامل خطرزا مانند فشار خون بالا ، بیماری عروق کرونر یا دیابت را بررسی می کند.
با استفاده از استتوسکوپ ، پزشک می تواند به ریه های شما گوش دهد تا علائم احتقان وجود داشته باشد. همچنین استتوسکوپ صداهای غیرطبیعی قلب را که می تواند نارسایی قلبی را نشان دهند ، انتخاب می کند. پزشک ممکن است رگهای گردن شما را بررسی کرده و از نظر تجمع مایعات در شکم و پاهای شما بررسی کند.
بعد از معاینه فیزیکی ، پزشک ممکن است برخی از این آزمایشات را نیز تجویز کند:
آزمایش خون
پزشک شما ممکن است از یک نمونه خون استفاده کند تا علائم بیماری هایی را که می توانند بر قلب تأثیر بگذارند ، جستجو کند. اگر تشخیص شما بعد از آزمایش های دیگر قطعی نباشد ، ممکن است وی یک ماده شیمیایی به نام N-terminal pro-B-type natriuretic peptide (NT-proBNP) را بررسی کند.
اشعه ایکس قفسه سینه
تصاویر اشعه ایکس به پزشک کمک می کند تا وضعیت ریه ها و قلب شما را ببیند. پزشک شما همچنین می تواند از اشعه ایکس برای تشخیص شرایط دیگری غیر از نارسایی قلبی استفاده کند که ممکن است علائم و نشانه های شما را توضیح دهد.
الکتروکاردیوگرام (نوار قلب)
این آزمایش فعالیت الکتریکی قلب شما را از طریق الکترودهای متصل به پوست ثبت می کند. این به پزشک کمک می کند تا مشکلات ریتم قلب و آسیب به قلب شما را تشخیص دهد.
اکوکاردیوگرام در اکوکاردیوگرام از امواج صوتی برای تولید تصویری از قلب شما استفاده می شود. این آزمایش می تواند به پزشکان کمک کند تا اندازه و شکل قلب شما را در کنار هرگونه ناهنجاری مشاهده کنند. اکوکاردیوگرام کسر جهشی شما را اندازه گیری می کند ، اندازه گیری مهمی در میزان خوب پمپاژ قلب شماست و از آن برای کمک به طبقه بندی نارسایی قلبی و راهنمایی درمان استفاده می شود.
سنجش استرس
آزمایش های استرس سلامت قلب شما را با نحوه پاسخگویی آن در برابر فشار اندازه گیری می کنند. ممکن است از شما خواسته شود روی تردمیل راه بروید در حالی که به دستگاه ECG متصل هستید ، یا ممکن است دارویی به صورت داخل وریدی دریافت کنید که قلب شما را شبیه ورزش تحریک می کند.
گاهی اوقات می توان تست استرس را هنگام پوشیدن ماسکی انجام داد که توانایی قلب و ریه های شما را برای گرفتن اکسیژن و تنفس دی اکسید کربن اندازه گیری می کند. اگر پزشک در هنگام ورزش می خواهد تصاویر قلب شما را نیز ببیند ، ممکن است در حین آزمایش از روش های تصویربرداری برای تجسم قلب شما استفاده کند.
اسکن توموگرافی کامپیوتری قلب (CT)
در سی تی اسکن قلب ، شما روی یک میز در داخل دستگاه دونات شکل دراز می کشید. یک لوله اشعه ایکس در داخل دستگاه به دور بدن شما می چرخد و تصاویر قلب و سینه شما را جمع می کند.
تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI)
در MRI قلب ، شما روی یک میز درون دستگاه طولانی لوله ای دراز می کشید که یک میدان مغناطیسی تولید می کند و ذرات اتمی را در برخی از سلول های شما تراز می کند. امواج رادیویی به سمت این ذرات تراز شده پخش می شوند و سیگنالهایی تولید می کنند که تصاویری از قلب شما ایجاد می کنند.
آنژیوگرام کرونر
در این آزمایش ، یک لوله نازک و انعطاف پذیر (کاتتر) به داخل رگ خونی در کشاله ران یا بازو وارد شده و از طریق آئورت به داخل عروق کرونر هدایت می شود. رنگ تزریق شده از طریق کاتتر باعث می شود که عروق تأمین کننده قلب شما از طریق اشعه ایکس قابل مشاهده باشد و به پزشکان کمک می کند تا انسداد را تشخیص دهند.
نمونه برداری از میوکارد
در این آزمایش ، پزشک یک طناب بیوپسی کوچک و قابل انعطاف را به داخل رگ گردن یا کشاله ران شما وارد می کند و تکه های کوچکی از عضله قلب گرفته می شود. این آزمایش ممکن است برای تشخیص انواع خاصی از بیماری های عضله قلب که باعث نارسایی قلبی می شوند ، انجام شود.
طبقه بندی نارسایی قلبی
نتایج این آزمایشات به پزشکان کمک می کند تا علت علائم و نشانه های شما را تشخیص دهند و برنامه ای برای درمان قلب شما ایجاد کنند. برای تعیین مناسب ترین روش درمانی برای بیماری شما ، پزشکان ممکن است با استفاده از دو سیستم نارسایی قلبی را طبقه بندی کنند:
طبقه بندی انجمن قلب نیویورک
این مقیاس مبتنی بر علائم ، نارسایی قلبی را در چهار دسته طبقه بندی می کند. در نارسایی قلبی کلاس I شما هیچ علائمی ندارید. در نارسایی قلبی کلاس II ، شما می توانید فعالیت های روزمره را بدون مشکل انجام دهید اما وقتی خود را تحریک می کنید ، پیچیده یا خسته می شوید. با کلاس III در تکمیل فعالیتهای روزمره مشکل خواهید داشت و کلاس IV شدیدترین است و حتی در حالت استراحت نیز تنگی نفس دارید.
رهنمودهای انجمن قلب و عروق آمریکا
این سیستم طبقه بندی مبتنی بر مرحله از حروف A تا D استفاده می کند. این سیستم شامل دسته ای برای افرادی است که در معرض خطر نارسایی قلبی قرار دارند.
به عنوان مثال ، فردی که چندین فاکتور خطر برای نارسایی قلبی دارد ، اما علائم و نشانه هایی از نارسایی قلبی ندارد ، مرحله A است. فردی که بیماری قلبی دارد ، اما علائم و نشانه های نارسایی قلبی ندارد ، مرحله ب است. کسی که بیماری قلبی دارد و تجربه یا تجربه علائم یا نشانه های نارسایی قلبی مرحله C است. فردی با نارسایی قلبی پیشرفته که به درمان های تخصصی نیاز دارد مرحله D است.
پزشکان از این سیستم طبقه بندی برای شناسایی عوامل خطر شما استفاده می کنند و برای جلوگیری و یا به تأخیر انداختن نارسایی قلبی ، درمان زودرس و تهاجمی تری را آغاز می کنند.
این سیستم های امتیازدهی از یکدیگر مستقل نیستند. پزشک شما اغلب از آنها برای کمک به تصمیم گیری در مورد مناسب ترین گزینه های درمانی استفاده می کند. اگر می خواهید شدت نارسایی قلبی خود را تعیین کنید از پزشک خود در مورد نمره خود سوال کنید. پزشک می تواند به شما کمک کند تا نمره خود را تفسیر کنید و درمان خود را بر اساس شرایط خود برنامه ریزی کنید.
درمان نارسایی قلب
نارسایی قلبی یک بیماری مزمن است که نیاز به مدیریت مادام العمر دارد. با این حال ، با درمان ، علائم و نشانه های نارسایی قلبی بهبود می یابد و قلب گاهی اوقات قویتر می شود. درمان ممکن است به شما کمک کند تا بیشتر زندگی کنید و احتمال مرگ ناگهانی را کاهش دهید.
پزشکان گاهی اوقات می توانند با درمان علت اصلی ، نارسایی قلبی را اصلاح کنند. به عنوان مثال ، ترمیم دریچه قلب یا کنترل ریتم سریع قلب ممکن است نارسایی قلبی را معکوس کند. اما برای بیشتر افراد ، درمان نارسایی قلبی شامل تعادل داروهای مناسب و در بعضی موارد استفاده از دستگاه هایی است که به ضربان قلب و انقباض صحیح آن کمک می کنند.
داروها
پزشکان معمولاً با ترکیبی از داروها نارسایی قلبی را درمان می کنند. بسته به علائم شما ، ممکن است یک یا چند دارو مصرف کنید ، از جمله:
مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE)
این داروها به افراد مبتلا به نارسایی سیستولیک قلب کمک می کند تا عمر طولانی تری داشته و احساس بهتری داشته باشند. مهار کننده های ACE نوعی گشادکننده عروق است ، دارویی که رگ های خونی را برای کاهش فشار خون ، بهبود جریان خون و کاهش بار کار در قلب باز می کند. به عنوان مثال می توان به انالاپریل (وازوتک) ، لیزینوپریل (زستریل) و کاپتوپریل (کاپوتن) اشاره کرد.
مسدود کننده های گیرنده آنژیوتانسین II
این داروها که شامل لوزارتان (Cozaar) و والزارتان (Diovan) هستند ، دارای مزایای مشابه مهار کننده های ACE هستند. آنها ممکن است برای افرادی که تحمل مهار کننده های ACE را ندارند ، یک گزینه جایگزین باشند.
مسدود کننده های بتا
این دسته از داروها نه تنها ضربان قلب شما را کند می کنند و فشار خون را کاهش می دهند بلکه در صورت نارسایی سیستولیک قلب ، بخشی از آسیب به قلب شما را محدود یا معکوس می کنند. به عنوان مثال می توان به کارودیلول (Coreg) ، متوپرولول (Lopressor) و بیسوپرولول (Zebeta) اشاره کرد.
این داروها خطر برخی از ریتم های غیر طبیعی قلب را کاهش می دهند و احتمال مرگ غیرمنتظره شما را کاهش می دهند. مسدود کننده های بتا ممکن است علائم و نشانه های نارسایی قلبی را کاهش دهند ، عملکرد قلب را بهبود بخشند و به شما در زندگی طولانی تر کمک کنند.
داروهای ادرار آور
ادرار آورها که اغلب قرص های آب نامیده می شوند باعث می شوند ادرار بیشتری داشته باشید و مایعات در بدن جمع نشوند. داروهای ادرار آور ، مانند فوروزماید (Lasix) ، مایعات موجود در ریه ها را نیز کاهش می دهد تا بتوانید راحت تر نفس بکشید.
از آنجا که داروهای ادرار آور باعث از دست رفتن پتاسیم و منیزیم در بدن می شوند ، ممکن است پزشک مکمل های این مواد معدنی را نیز تجویز کند. اگر از داروی ادرار آور استفاده می کنید ، پزشک احتمالاً با آزمایش منظم خون میزان پتاسیم و منیزیم را در خون شما کنترل می کند.
آنتاگونیست آلدوسترون
این داروها شامل اسپیرونولاکتون (آلداکتون) و اپلرنون (اینسپرا) هستند. اینها ادرار آورهای صرفه جویی در پتاسیم هستند ، همچنین دارای خواص اضافی هستند که ممکن است به افراد مبتلا به نارسایی شدید سیستولیک قلب کمک کند تا عمر طولانی تری داشته باشند.
برخلاف برخی دیگر از داروهای ادرار آور ، اسپیرونولاکتون و اپلرونون می توانند سطح پتاسیم موجود در خون را به سطح خطرناکی برسانند ، بنابراین اگر افزایش پتاسیم باعث نگرانی می شود با پزشک خود صحبت کنید و در صورت نیاز به تغییر در مصرف مواد غذایی سرشار از پتاسیم با پزشک خود صحبت کنید.
اینوتروپ ها
اینها داروهای داخل وریدی هستند که در بیماران با نارسایی قلبی شدید در بیمارستان برای بهبود عملکرد پمپاژ قلب و حفظ فشار خون استفاده می شوند.
دیگوکسین (لانوکسین)
این دارو که به آن دیجیتال نیز گفته می شود ، قدرت انقباضات عضله قلب شما را افزایش می دهد. همچنین تمایل به کاهش ضربان قلب دارد. دیگوکسین علائم نارسایی قلبی را در نارسایی سیستولیک قلب کاهش می دهد. این احتمال وجود دارد که به کسی دچار مشکل ریتم قلب مانند فیبریلاسیون دهلیزی داده شود.
برای درمان نارسایی قلبی ممکن است لازم باشد دو یا چند دارو مصرف کنید.
پزشک ممکن است داروهای قلبی دیگری را نیز تجویز کند، مانند نیترات برای درد قفسه سینه ، استاتین برای کاهش کلسترول یا داروهای رقیق کننده خون برای جلوگیری از لخته شدن خون همراه با داروهای نارسایی قلبی. ممکن است پزشک به طور مرتب دوزهای شما را تنظیم کند ، به ویژه هنگامی که تازه داروی جدیدی را شروع کرده اید یا در حال بدتر شدن وضعیت شما است.
در صورت بروز علائم نارسایی قلبی ممکن است در بیمارستان بستری شوید. هنگامی که در بیمارستان هستید ، ممکن است داروهای اضافی برای کمک به پمپاژ بهتر قلب و تسکین علائم خود دریافت کنید. همچنین ممکن است اکسیژن مکمل را از طریق ماسک یا لوله های کوچکی که در بینی قرار داده شده دریافت کنید. اگر نارسایی شدید قلبی دارید ، ممکن است نیاز به استفاده طولانی مدت از اکسیژن مکمل داشته باشید.
جراحی و تجهیزات پزشکی برای درمان نارسایی قلبی
در برخی موارد ، پزشکان برای درمان مشکل اساسی که منجر به نارسایی قلبی شده است ، جراحی را توصیه می کنند. برخی از درمان هایی که در افراد خاص مورد مطالعه و استفاده قرار می گیرد عبارتند از:
جراحی بای پس کرونر
اگر شریان های شدید مسدود شده در نارسایی قلبی شما نقش داشته باشند ، پزشک ممکن است جراحی بای پس عروق کرونر را توصیه کند. در این روش ، رگهای خونی از پا ، بازو یا سینه یک شریان مسدود شده در قلب شما را دور می زنند تا خون آزادتر از طریق قلب شما جریان یابد.
ترمیم یا تعویض دریچه قلب
اگر دریچه قلب معیوب باعث نارسایی قلبی شما شود ، ممکن است پزشک تعمیر یا تعویض دریچه را توصیه کند. جراح می تواند دریچه اصلی را اصلاح کند تا جریان خون به عقب برطرف شود. جراحان همچنین می توانند با اتصال مجدد جزوه های دریچه یا برداشتن بافت اضافی دریچه ، دریچه را ترمیم کنند تا برگچه ها محکم بسته شوند. بعضی اوقات تعمیر دریچه شامل سفت یا تعویض حلقه دور شیر (آنولوپلاستی) است.
تعویض شیر در صورت عدم امکان تعمیر شیر انجام می شود. در جراحی تعویض دریچه ، دریچه آسیب دیده با دریچه مصنوعی (پروتز) جایگزین می شود.
اکنون می توان انواع خاصی از ترمیم یا تعویض دریچه قلب را بدون جراحی قلب باز ، با استفاده از روشهای جراحی با حداقل تهاجم یا کاتتریزاسیون قلب انجام داد.
ورتیبریلاتورهای کاشتنی (ICD)
ICD وسیله ای شبیه ضربان ساز قلب است. با سیمهایی که از طریق رگها به قلب شما منتقل می شوند ، زیر پوست قفسه سینه شما کاشته می شود.
ICD ریتم قلب را کنترل می کند. اگر قلب با یک ریتم خطرناک شروع به ضربان قلب کند ، یا اگر قلب شما متوقف شود ، ICD سعی می کند تا قلب شما را سرعت ببخشد یا آن را به ریتم طبیعی شوک دهد. ICD همچنین می تواند به عنوان ضربان ساز عمل کند و در صورت کند شدن سرعت قلب شما را تسریع می کند.
درمان تجویز مجدد قلب (CRT) یا گام برداشتن دو طرفه
یک ضربان ساز دو بطنی ، تکانه های الکتریکی به موقع را به هر دو محفظه تحتانی قلب (بطن چپ و راست) می فرستد تا آنها به روشی کارآمدتر و هماهنگ تر پمپاژ شوند.
بسیاری از افراد مبتلا به نارسایی قلبی در سیستم الکتریکی قلب خود مشکل دارند که باعث ضعف عضله قلبی آنها می شود به صورت غیر هماهنگ. این انقباض ناکارآمد عضلانی ممکن است باعث بدتر شدن نارسایی قلبی شود. غالباً یک ضربان ساز دو بطنی با ICD برای افراد دارای نارسایی قلبی ترکیب می شود.
دستگاه های کمکی بطنی (VADs)
VAD ، همچنین به عنوان دستگاه پشتیبانی کننده گردش خون مکانیکی شناخته می شود ، یک پمپ مکانیکی قابل کاشت است که به پمپاژ خون از محفظه های پایین قلب (بطن ها) به بقیه بدن کمک می کند. یک VAD در شکم یا قفسه سینه کاشته می شود و به قلب ضعیف شده متصل می شود تا به آن کمک کند خون را به بقیه بدن شما پمپ کند.
پزشکان ابتدا از پمپ های قلب برای زنده نگه داشتن نامزدهای پیوند قلب در حالی که منتظر قلب اهدا کننده بودند استفاده کردند. VADs همچنین ممکن است به عنوان جایگزینی برای پیوند استفاده شود. پمپ های قلبی کاشته شده می توانند کیفیت زندگی برخی از افراد مبتلا به نارسایی قلبی شدید را افزایش دهند که واجد شرایط پیوند قلب نیستند یا قادر به پیوند قلب نیستند یا منتظر قلب جدید هستند.
پیوند قلب
برخی افراد چنان نارسایی قلبی دارند که جراحی یا داروها کمکی نمی کنند. ممکن است لازم باشد قلب بیمار خود را با قلب دهنده سالم جایگزین کنند.
پیوند قلب می تواند بقا و کیفیت زندگی برخی از افراد مبتلا به نارسایی قلبی شدید را بهبود بخشد. با این حال ، کاندیداهای پیوند اغلب باید مدتها منتظر بمانند تا قلب اهدا کننده مناسب پیدا شود. برخی از کاندیداهای پیوند در این دوره انتظار از طریق درمان دارویی یا دستگاه درمانی بهبود می یابند و می توانند از لیست انتظار پیوند خارج شوند.
پیوند قلب برای همه درمان درستی نیست. یک تیم از پزشکان در یک مرکز پیوند ، شما را ارزیابی می کنند تا تعیین کنند که آیا این روش برای شما بی خطر و مفید است.
شیوه زندگی و درمان نارسایی قلبی
ایجاد تغییر در سبک زندگی اغلب می تواند به تسکین علائم و نشانه های نارسایی قلبی کمک کرده و از وخیم شدن بیماری جلوگیری کند. این تغییرات ممکن است از مهمترین و مفیدترین مواردی باشد که می توانید ایجاد کنید. تغییراتی در سبک زندگی که دکتر شما توصیه می کند شامل موارد زیر است
سیگار و دخانیات
سیگار کشیدن به عروق خونی آسیب می رساند ، فشار خون را افزایش می دهد ، میزان اکسیژن خون را کاهش می دهد و قلب شما را سریعتر می کند.
اگر سیگار می کشید ، از پزشک خود بخواهید برنامه ای برای کمک به شما در ترک سیگار توصیه کند. اگر سیگار را ادامه دهید نمی توانید پیوند قلب در نظر بگیرید. از دود سیگار نیز خودداری کنید.
در مورد نظارت بر وزن با پزشک خود مشورت کنید
با پزشک خود درمورد اینکه هر چند وقت یکبار باید خود را وزن کنید ، بحث کنید. از پزشک خود بپرسید که چقدر باید افزایش وزن را به او اطلاع دهید. افزایش وزن ممکن است به این معنی باشد که مایعات را حفظ می کنید و نیاز به تغییر در برنامه درمانی دارید.
پاها
مچ پا و پا را از نظر تورم روزانه بررسی کنید. هرگونه تغییر در تورم در پاها ، مچ پا یا پا را روزانه بررسی کنید. در صورت تشدید تورم با پزشک خود مشورت کنید.
رژیم غذایی سالم
هدف داشتن رژیم غذایی حاوی میوه ها و سبزیجات ، غلات کامل ، لبنیات بدون چربی یا کم چربی و پروتئین های بدون چربی است.
سدیم را در رژیم غذایی خود محدود کنید
سدیم زیاد به احتباس آب کمک می کند ، که باعث می شود قلب شما بیشتر کار کند و باعث تنگی نفس و تورم پاها ، مچ پا و پا شود.
از نظر محدودیت سدیم برای شما با پزشک مشورت کنید. به خاطر داشته باشید که نمک از قبل به غذاهای آماده اضافه شده است و هنگام استفاده از جایگزین های نمک مراقب باشید.
وزن سالم داشته باشید.
اگر اضافه وزن دارید ، متخصص تغذیه به شما کمک می کند تا به دنبال وزن ایده آل خود باشید. حتی کاهش مقدار کمی وزن نیز می تواند کمک کند.
واکسن
اگر نارسایی قلبی دارید ، ممکن است بخواهید واکسن های آنفلوانزا و ذات الریه را بزنید. در مورد این واکسیناسیون از پزشک خود سوال کنید.
چربی های اشباع یا ترانس را در رژیم غذایی خود محدود کنید
علاوه بر اجتناب از غذاهای حاوی سدیم بالا ، میزان چربی اشباع شده و چربی ترانس – که اسیدهای چرب ترانس چرب نیز نامیده می شود – در رژیم غذایی خود محدود کنید. این چربی های احتمالی مضر خطر ابتلا به بیماری های قلبی را افزایش می دهد.
الکل
پزشک شما ممکن است توصیه کند که در صورت نارسایی قلبی الکل مصرف نکنید ، زیرا مصرف الکل تواند با داروها تداخل ایجاد کند ، ماهیچه قلب شما را ضعیف کرده و خطر ابتلا به ریتم غیر طبیعی قلب را افزایش دهد.
فعالیت
فعالیت هوازی متوسط باعث می شود بقیه بدن شما سالم و مطبوع باشد و از این طریق تقاضای عضله قلب کاهش می یابد. قبل از شروع ورزش ، با پزشک خود در مورد یک برنامه ورزشی مناسب برای شما صحبت کنید. پزشک شما ممکن است یک برنامه پیاده روی را پیشنهاد کند.
با بیمارستان محلی خود مشورت کنید تا ببینید آیا برنامه توانبخشی قلب را ارائه می دهد یا خیر. اگر چنین شد ، با پزشک خود در مورد ثبت نام در این برنامه صحبت کنید.
استرس
وقتی مضطرب یا ناراحت هستید ، قلب شما تندتر می زند ، نفس بیشتری می کشید و فشار خون شما اغلب بالا می رود. این می تواند نارسایی قلبی را بدتر کند ، زیرا قلب شما در حال حاضر در تأمین خواسته های بدن مشکل دارد.
روش هایی برای کاهش استرس در زندگی خود پیدا کنید. برای اینکه به قلب خود استراحت دهید ، سعی کنید در صورت امکان چرت بزنید یا پاهای خود را بالا ببرید. با دوستان و خانواده خود وقت بگذارید تا اجتماعی باشید و از استرس خودداری کنید.
خواب راحت
اگر به خصوص شب ها تنگی نفس دارید ، با استفاده از بالش یا گوه سر خود را به حالت خوابیده بلند بخوابید. اگر خرخر می کنید یا مشکلات خواب دیگری داشته اید ، حتماً آزمایش آپنه خواب را انجام دهید.
منبع : کلینیک میو