سرخک

نگاه اجمالی به بیماری سرخک

سرخک یک عفونت در دوران کودکی است که توسط ویروس ایجاد می شود. زمانی که کاملاً رایج بود ، اکنون تقریباً همیشه می توان با واکسن از سرخک جلوگیری کرد.

این بیماری که سرخچه نیز نامیده می شود ، می تواند برای کودکان کوچک جدی و حتی کشنده باشد. در حالی که با دریافت بیشتر واکسن سرخچه در کودکان ، میزان مرگ و میر در جهان در حال کاهش است ، این بیماری هنوز بیش از 100000 نفر در سال را از بین می برد ، بیشتر آنها زیر 5 سال هستند.

به طور کلی به دلیل نرخ بالای واکسیناسیون ، بیش از یک دهه است که سرخک در ایالات متحده گسترده نیست. ایالات متحده در سال 2004 حدود 30 مورد سرخک داشته است اما در سال 2014 بیش از 600 مورد داشته است. بیشتر این موارد در خارج از کشور منشا گرفته و در افرادی رخ داده است که واکسینه نشده اند یا نمی دانند واکسینه شده اند یا نه.

علائم بیملاری سرخک

علائم و نشانه های حدود 10 تا 14 روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس ظاهر می شود. علائم و نشانه های سرخک به طور معمول شامل موارد زیر است:

• تب
• سرفه خشک
• آبریزش بینی
• گلو درد
• چشم ملتهب (التهاب ملتحمه)
• لکه های سفید کوچک با مراکز سفید مایل به آبی روی زمینه قرمز رنگی که در داخل دهان در قسمت داخلی گونه وجود دارد – لکه های کوپلیک نیز نامیده می شود
• بثورات پوستی متشکل از لکه های بزرگ و مسطحی است که اغلب به یکدیگر سرازیر می شوند

عفونت در طی چند مرحله در طی یک دوره دو تا سه هفته ای رخ می دهد.

عفونت

طی 10 تا 14 روز اول پس از آلوده شدن ، ویروس سرخک انکوباتور می شود. در این مدت هیچ علامت و نشانه ای از سرخک ندارید.

علائم و نشانه های غیر اختصاصی سرخک

معمولاً با تب خفیف تا متوسط ​​شروع می شود ، که اغلب با سرفه مداوم ، آبریزش بینی ، ملتهب شدن چشم (التهاب ملتحمه) و گلودرد همراه است. این بیماری نسبتاً خفیف ممکن است دو یا سه روز طول بکشد.

بیماری حاد و بثورات

بثورات از لکه های قرمز کوچک تشکیل شده است که برخی از آنها کمی برجسته شده اند. لکه ها و برجستگی های موجود در خوشه های تنگ به پوست حالت قرمز لکه دار می دهد. ابتدا صورت شکسته می شود.

در طی چند روز آینده ، بثورات به پایین بازوها و تنه گسترش می یابد ، سپس بر روی ران ها ، پایین ساق ها و پاها گسترش می یابد. در همان زمان ، تب به شدت افزایش می یابد ، اغلب به 104 تا 105.8 درجه فارنهایت (40 تا 41 درجه سانتیگراد) می رسد. بثورات سرخک به تدریج عقب می رود و ابتدا از صورت کمرنگ می شود و از ران و پا کمرنگ می شود.

دوره قابل انتقال

فرد مبتلا به سرخک می تواند ویروس را به مدت حدود هشت روز به دیگران منتقل کند ، این کار از چهار روز قبل از ظاهر شدن بثورات شروع می شود و زمانی که بثورات برای چهار روز وجود داشته باشد پایان می یابد.

چه موقع به پزشک مراجعه کنیم؟

عوامل خطر

عوامل خطر سرخک عبارتند از:

• واکسینه نشدن: اگر واکسن سرخک دریافت نکرده باشید ، احتمال ابتلا به این بیماری بسیار بیشتر است.
• مسافرت بین المللی: اگر به کشورهای در حال توسعه سفر می کنید ، جایی که بیماری سرخک بیشتر است ، بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری هستید.
• کمبود ویتامین A : اگر ویتامین A کافی در رژیم غذایی خود ندارید ، به احتمال زیاد علائم و عوارض شدیدتری خواهید داشت.

عوارض بیماری سرخک

عوارض سرخک ممکن است شامل موارد زیر باشد:

عفونت گوش:

یکی از رایج ترین عوارض سرخک ، عفونت باکتریایی گوش است.

برونشیت ، حنجره یا کروپ

سرخک ممکن است منجر به التهاب جعبه صدای شما (حنجره) یا التهاب دیواره های داخلی شود که مسیرهای اصلی عبور هوا از ریه ها (لوله های برونش) را پوشانده است.

ذات الریه

ذات الریه عارضه شایع سرخک است. افراد مبتلا به سیستم ایمنی به خطر افتاده می توانند یک نوع پنومونی به خصوص خطرناک ایجاد کنند که گاهی کشنده است.

انسفالیت

تقریباً از هر 1000 نفر مبتلا به سرخک ، 1 نفر دچار عارضه ای به نام انسفالیت می شود. انسفالیت ممکن است درست بعد از سرخک ایجاد شود ، یا ممکن است تا ماه ها بعد رخ ندهد.

مشکلات بارداری

اگر باردار هستید ، برای جلوگیری از سرخک باید مراقبت های ویژه ای انجام دهید زیرا این بیماری می تواند باعث زایمان زودرس ، وزن کم هنگام تولد و مرگ مادر شود.

جلوگیری از ابتلا به بیماری سرخک

مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها به کودکان و بزرگسالان توصیه می کنند واکسن سرخک را برای جلوگیری از سرخک دریافت کنند.

واکسن سرخک در کودکان

برای جلوگیری از سرخک در کودکان ، پزشکان معمولاً اولین دوز واکسن را بین 12 تا 15 ماه به نوزادان می دهند ، دوز دوم معمولاً بین سنین 4 تا 6 سال است. یادت باشه:

• اگر کودک شما در سن 6 تا 11 ماهگی به خارج از کشور سفر می کنید ، در مورد گرفتن واکسن سرخک زودتر با پزشک کودک خود صحبت کنید.
• اگر کودک یا نوجوان شما این دو دوز را در زمان های توصیه شده دریافت نکرده باشد ، ممکن است به دو دوز واکسن با فاصله چهار هفته نیاز داشته باشد.

واکسن سرخک در بزرگسالان

اگر بالغ باشید ممکن است به واکسن سرخک نیاز داشته باشید که:

• خطر ابتلا به سرخچه افزایش یافته است – مانند تحصیل در دانشگاه ، مسافرت بین المللی یا کار در یک بیمارستان – و شما اثبات مصونیت ندارید. اثبات مصونیت شامل مستندات کتبی واکسیناسیون یا تأیید آزمایشگاه مصونیت یا بیماری قبلی است.
• متولد 1957 یا بعد از آن است و شما اثبات مصونیت ندارید. اثبات مصونیت شامل مستندات کتبی واکسیناسیون یا تأیید آزمایشگاه مصونیت یا بیماری قبلی است.

اگر مطمئن نیستید که به واکسن سرخک نیاز دارید ، با پزشک خود صحبت کنید.

جلوگیری از سرخک در هنگام شیوع یا عفونت شناخته شده

اگر شخصی در خانه شما به بیماری سرخک مبتلا است ، برای محافظت از خانواده و دوستان آسیب پذیر این اقدامات احتیاطی را انجام دهید:

قرنطینه:

از آنجا که سرخچه از حدود چهار روز قبل تا چهار روز پس از بثورات پوستی بسیار مسری است ، افراد مبتلا به سرخک نباید در این دوره به فعالیت هایی که در آن با دیگران ارتباط برقرار می کنند برگردند.

همچنین ممکن است لازم باشد افراد غیر ایمن شده – به عنوان مثال خواهر و برادر – از فرد آلوده دور شوند.

واکسن زدن

اطمینان حاصل کنید که هرکسی که در معرض خطر ابتلا به سرخک باشد و واکسینه کامل نشده باشد ، واکسن سرخک را در اسرع وقت دریافت می کند. این شامل نوزادان بالای 6 ماه و هر متولد سال 1957 یا بالاتر است که مستندات کتبی مربوط به واکسیناسیون را ندارد ، یا کسانی که در گذشته مصونیت از ایمنی یا سرخک نداشته اند.

جلوگیری از عفونت های جدید

اگر قبلاً به سرخچه مبتلا شده اید ، بدن شما سیستم ایمنی بدن خود را برای مبارزه با عفونت ایجاد کرده است و دیگر نمی توانید به سرخک مبتلا شوید. بیشتر افرادی که قبل از سال 1957 در ایالات متحده متولد شده یا زندگی می کنند ، از ابتلا به سرخک مصون هستند ، فقط به این دلیل که قبلاً به آن مبتلا شده اند.

برای همه افراد دیگر واکسن سرخک وجود دارد که برای موارد زیر مهم است:

ارتقا و حفظ مصونیت گسترده

از زمان معرفی واکسن سرخک ، سرخک در ایالات متحده آمریکا از بین رفته است ، حتی اگر همه واکسینه نشده باشند. این اثر مصونیت گله نامیده می شود.

اما ممکن است مصونیت گله اکنون به دلیل کاهش میزان واکسیناسیون ، کمی ضعیف شده باشد. بروز سرخک در ایالات متحده اخیراً به طور قابل توجهی افزایش یافته است.

جلوگیری از احیای سرخچه

میزان ثابت واکسیناسیون از اهمیت زیادی برخوردار است زیرا بلافاصله پس از کاهش میزان واکسیناسیون ، سرخچه دوباره بازگشت می کند. در سال 1998 ، یک مطالعه که اکنون بی اعتبار شده است ، به اشتباه ارتباط اوتیسم و واکسن سرخک-اوریون-سرخچه (MMR) منتشر شد.

در انگلستان ، از آنجا که این مطالعه آغاز شد ، میزان واکسیناسیون در کمترین زمان خود یعنی حدود 80٪ از کل کودکان در سال 2003-2004 کاهش یافت. در سال 2008 ، تقریباً 1400 مورد سرخچه در انگلیس و ولز تایید شده توسط آزمایشگاه وجود دارد.

تشخیص بیماری سرخک

پزشک شما معمولاً می تواند سرخچه را بر اساس بثورات مشخصه بیماری و همچنین یک لکه کوچک به رنگ سفید مایل به آبی در زمینه قرمز روشن – لکه کوپلیک – در قسمت داخلی گونه تشخیص دهد. با این حال ، بسیاری از پزشکان هرگز سرخک ندیده اند و بثورات پوستی می تواند با تعدادی از بیماری های دیگر اشتباه گرفته شود.

در صورت لزوم ، آزمایش خون می تواند تایید کند که آیا بثورات پوستی واقعا سرخک هستند یا خیر.

ویروس سرخک همچنین می تواند با آزمایشی که به طور کلی از سواب گلو یا نمونه ادرار استفاده می کند ، تأیید شود.

درمان بیماری سرخک

هیچ درمان خاصی برای عفونت سرخک وجود ندارد. با این حال ، برخی اقدامات می تواند برای محافظت از افراد آسیب پذیر که در معرض ویروس قرار گرفته اند ، انجام شود.

واکسیناسیون پس از مواجهه: به افراد از جمله نوزادان ، ممکن است واکسیناسیون طی 72 ساعت پس از قرار گرفتن در معرض ویروس سرخک انجام شود تا از این بیماری محافظت کند. اگر سرخک همچنان ایجاد شود ، این بیماری معمولاً علائم خفیف تری دارد و مدت زمان کمتری ادامه دارد.

گلوبولین سرم ایمنی: زنان باردار ، نوزادان و افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف که در معرض ویروس قرار دارند ممکن است از پروتئین ها (آنتی بادی ها) به نام گلوبولین سرم ایمنی تزریق کنند. هنگامی که در طی شش روز از قرار گرفتن در معرض ویروس تجویز می شود ، این آنتی بادی ها می توانند از سرخک جلوگیری کرده یا علائم را کمتر کنند.

داروها

کاهنده تب

شما یا فرزندتان همچنین می توانید از داروهای بدون نسخه مانند استامینوفن (تایلنول ، دیگران) ، ایبوپروفن (Advil ، کودکان Motrin ، دیگران) یا ناپروکسن سدیم (Aleve) استفاده کنید تا به شما کمک کند تا تب همراه با سرخک را تسکین دهید.

به کودکان یا نوجوانانی که علائم سرخک دارند آسپرین ندهید اگرچه آسپرین برای استفاده در کودکان بالاتر از 3 سال تأیید شده است ، کودکان و نوجوانان بهبود یافته از آبله مرغان یا علائم شبیه آنفولانزا هرگز نباید از آسپرین استفاده کنند. دلیل این امر این است که آسپرین در چنین کودکانی با سندرم ری ، یک بیماری نادر اما بالقوه تهدید کننده زندگی مرتبط است.

آنتی بیوتیک ها

اگر عفونت باکتریایی مانند ذات الریه یا عفونت گوش در حالی که شما یا فرزندتان سرخک دارید ایجاد شود ، ممکن است پزشک یک آنتی بیوتیک برای شما تجویز کند.

ویتامین A

در كودكانی كه سطح ویتامین A كمی دارند ، احتمال ابتلا به بیماری سرخچه در آنها بیشتر است. دادن ویتامین A ممکن است شدت سرخک را کاهش دهد. به طور کلی برای کودکان بزرگتر از یک سال دوز زیادی 200000 واحد بین المللی (IU) داده می شود.

شیوه زندگی و درمان های خانگی

اگر شما یا فرزندتان مبتلا به سرخک هستید ، هنگام کنترل روند بیماری و مراقبت از عوارض ، با پزشک خود در تماس باشید. این اقدامات راحتی را نیز امتحان کنید:

سخت نگیر

استراحت کنید و از فعالیتهای شلوغ پرهیز کنید.
جرعه ای بریز برای جایگزینی مایعات از دست رفته در اثر تب و تعریق ، مقدار زیادی آب ، آب میوه و چای گیاهی بنوشید.

به دنبال تسکین تنفسی باشید

برای رفع سرفه و گلودرد از مرطوب کننده استفاده کنید.

به چشمان خود استراحت دهید

اگر به نظر شما یا فرزندتان نور شدید آزار دهنده است ، مانند بسیاری از افراد مبتلا به سرخچه ، چراغ ها را کم نگه دارید یا از عینک آفتابی استفاده کنید. همچنین اگر نور از چراغ مطالعه یا تلویزیون آزار دهنده است از خواندن یا تماشای تلویزیون خودداری کنید.

ترجمه از مترجم مرکز تجهیزات پزشکی ایران

منبع : کلینیک میو