بررسی اجمالی
نقرس یک نوع شایع و پیچیده از آرتروز است که می تواند هرکسی را درگیر کند. این بیماری با حملات ناگهانی و شدید درد ، تورم ، قرمزی و حساسیت در یک یا چند مفصل ، اغلب در انگشت شست پا ، مشخص می شود.
حمله نقرس می تواند ناگهانی اتفاق بیفتد ، و اغلب اوقات شما را در نیمه شب با این احساس که انگشت شست شما در حال آتش است ، بیدار می کند. مفصل آسیب دیده گرم ، متورم و چنان حساس است که حتی وزن ملافه روی آن نیز غیر قابل تحمل به نظر می رسد.
علائم نقرس
علائم و نشانه های نقرس تقریباً همیشه به طور ناگهانی و غالباً در شب اتفاق می افتد. آنها عبارتند از:
درد مفصل شدید
نقرس معمولاً انگشت شست پا را تحت تأثیر قرار می دهد ، اما ممکن است در هر مفصلی ایجاد شود. مفاصل دیگری که معمولاً مبتلا می شوند شامل مچ پا ، زانو ، آرنج ، مچ و انگشتان است. درد احتمالاً در چهار تا 12 ساعت اول پس از شروع آن شدیدتر است.
ناراحتی طولانی بعد از فروکش کردن شدیدترین درد ، ممکن است برخی از ناراحتی های مفصلی از چند روز تا چند هفته طول بکشد. حملات بعدی احتمالاً طولانی تر بوده و مفاصل بیشتری را تحت تأثیر قرار می دهند.
التهاب و قرمزی
مفصل یا مفاصل آسیب دیده متورم ، لطیف ، گرم و قرمز می شوند.
دامنه حرکتی محدود
با پیشرفت نقرس ، ممکن است نتوانید مفاصل خود را به طور عادی حرکت دهید.
چه موقع به پزشک مراجعه کنیم؟
اگر درد ناگهانی و شدیدی در مفصل دارید ، با پزشک خود تماس بگیرید. نقرس که درمان نشود می تواند منجر به بدتر شدن درد و آسیب مفصلی شود. اگر تب دارید و مفصلی گرم و ملتهب است ، بلافاصله به دنبال مراقبت های پزشکی باشید ، که می تواند نشانه عفونت باشد.
علل ابتلا به نقرس
نقرس هنگامی رخ می دهد که بلورهای اورات در مفصل شما جمع شده و باعث التهاب و درد شدید حمله نقرس می شود. هنگامی که مقادیر زیادی اسید اوریک در خون داشته باشید ، بلورهای ادرار می توانند تشکیل شوند. بدن شما هنگام تجزیه پورین – اسید اوریک تولید می کند – موادی که به طور طبیعی در بدن شما یافت می شوند.
پورین همچنین در غذاهای خاصی از جمله گوشت قرمز و گوشت های اندام مانند کبد یافت می شود. غذاهای دریایی غنی از پورین شامل آنچو ، ساردین ، صدف ، گوش ماهی ، قزل آلا و ماهی تن است. نوشیدنی های الکلی ، به ویژه آبجو ، و نوشیدنی های شیرین شده با شکر میوه (فروکتوز) سطح بالاتری از اسید اوریک را تقویت می کنند.
به طور معمول ، اسید اوریک در خون شما حل می شود و از طریق کلیه ها به ادرار منتقل می شود. اما گاهی اوقات یا بدن شما بیش از حد اسید اوریک تولید می کند یا کلیه های شما اسید اوریک کمتری دفع می کنند. وقتی این اتفاق می افتد ، اسید اوریک می تواند جمع شود و در یک مفصل یا بافت اطراف آن کریستال های تیز و مانند سوزن ایجاد کند که باعث درد ، التهاب و تورم می شود.
عوامل خطر
اگر مقادیر زیادی اسید اوریک در بدن خود داشته باشید ، به احتمال زیاد به نقرس مبتلا خواهید شد. عواملی که سطح اسید اوریک را در بدن شما افزایش می دهند عبارتند از:
رژیم غذایی
مصرف یک رژیم غذایی غنی از گوشت قرمز و صدف و نوشیدنی هایی که با قند میوه (فروکتوز) شیرین شده اند ، سطح اسید اوریک را افزایش می دهد که خطر ابتلا به نقرس را افزایش می دهد. مصرف الکل ، به ویژه آبجو ، خطر نقرس را نیز افزایش می دهد.
وزن
اگر اضافه وزن دارید ، بدن شما اسید اوریک بیشتری تولید می کند و کلیه ها دشوارتر از بین بردن اسید اوریک هستند.
شرایط پزشکی
برخی بیماری ها و شرایط خاص خطر ابتلا به نقرس را افزایش می دهد. این موارد شامل فشار خون بالا و بیماری های مزمن مانند دیابت ، چاقی ، سندرم متابولیک و بیماری های قلبی و کلیوی است.
داروهای خاص
آسپرین با دوز پایین و برخی از داروها برای کنترل فشار خون بالا از جمله دیورتیک های تیازید ، مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) و بلاکرها – همچنین می توانند سطح اسید اوریک را افزایش دهند. بنابراین می توان از داروهای ضد رد برای افرادی که پیوند عضو انجام داده اند تجویز کرد.
سابقه خانوادگی نقرس
اگر سایر اعضای خانواده شما نقرس داشته باشند ، به احتمال زیاد به این بیماری مبتلا خواهید شد.
سن و جنس نقرس بیشتر در مردان اتفاق می افتد ، اساساً به این دلیل که زنان سطح اسید اوریک کمتری دارند. با این حال ، بعد از یائسگی ، میزان اسید اوریک زنان به مردان نزدیک می شود. مردان همچنین به احتمال زیاد زودتر دچار نقرس می شوند معمولاً در سنین 30 تا 50 سالگی در حالی که زنان پس از یائسگی به طور کلی علائم و نشانه هایی پیدا می کنند.
جراحی
تجربه جراحی می تواند باعث حمله نقرس شود. در برخی از افراد ، دریافت واکسن می تواند شعله ور شدن نقرس را تحریک کند.
عوارض
مبتلایان به نقرس می توانند شرایط شدیدتری از جمله:
نقرس
بعضی از افراد ممکن است دیگر هرگز علائم و نشانه های نقرس را تجربه نکنند. دیگران ممکن است هر سال چندین بار نقرس را تجربه کنند. داروها ممکن است از حملات نقرس در افراد مبتلا به نقرس جلوگیری کند. در صورت عدم درمان ، نقرس می تواند باعث فرسایش و تخریب مفصل شود.
نقرس پیشرفته
نقرس درمان نشده ممکن است باعث ایجاد رسوبات کریستال های اورات در زیر پوست در گره هایی به نام توفی (TOE-fie) شود. Tophi می تواند در مناطق مختلفی مانند انگشتان دست ، پا ، آرنج یا تاندون آشیل در پشت مچ پا ایجاد شود. Tophi معمولاً دردناک نیست ، اما در حملات نقرس ممکن است متورم و حساس شود.
سنگ کلیه
بلورهای ادرار ممکن است در مجاری ادراری افراد مبتلا به نقرس جمع شده و باعث سنگ کلیه شوند. داروها می توانند به کاهش خطر ابتلا به سنگ کلیه کمک کنند.
تشخیص نقرس
پزشکان معمولاً نقرس را بر اساس علائم شما و ظاهر مفصل آسیب دیده تشخیص می دهند. آزمایشاتی برای کمک به تشخیص نقرس ممکن است شامل موارد زیر باشد:
آزمایش مایع مفصلی
پزشک شما ممکن است از سوزن برای برداشت مایعات از مفصل آسیب دیده شما استفاده کند. هنگام بررسی مایعات در زیر میکروسکوپ ، ممکن است بلورهای اورات قابل مشاهده باشند.
آزمایش خون
پزشک شما ممکن است آزمایش خون را برای اندازه گیری میزان اسید اوریک در خون شما توصیه کند. نتایج آزمایش خون می تواند گمراه کننده باشد. برخی از افراد سطح اسید اوریک بالا دارند ، اما هرگز نقرس را تجربه نمی کنند. و بعضی از افراد علائم و نشانه های نقرس دارند ، اما سطح غیرمعمول اسید اوریک در خون ندارند.
تصویربرداری با اشعه ایکس
اشعه ایکس مفصل می تواند برای رد سایر دلایل التهاب مفصل مفید باشد.
سونوگرافی
در این آزمایش از امواج صوتی برای تشخیص بلورهای اورات در مفاصل یا توفی استفاده می شود.
توموگرافی کامپیوتری با انرژی دوگانه (DECT)
این آزمایش ترکیبی از تصاویر اشعه ایکس است که از زوایای مختلف گرفته شده است تا بلورهای اورات را در مفاصل تجسم کند.
درمان نقرس
داروهای نقرس در دو نوع موجود هستند و روی دو مشکل متفاوت تمرکز دارند. نوع اول به کاهش التهاب و درد مرتبط با حملات نقرس کمک می کند. نوع دوم برای جلوگیری از عوارض نقرس با کاهش میزان اسید اوریک در خون شما کار می کند.
اینکه کدام نوع دارو برای شما مناسب باشد ، به دفعات و شدت علائم همراه با سایر مشکلات سلامتی شما بستگی دارد.
داروهایی برای درمان حملات نقرس
داروهایی که برای درمان نقرس و جلوگیری از حملات بعدی استفاده می شوند عبارتند از:
داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs)
NSAID ها شامل گزینه های بدون نسخه مانند ایبوپروفن (Advil ، Motrin IB ، دیگران) و سدیم ناپروکسن (Aleve) و همچنین NSAID های تجویز شده با قدرت بیشتری مانند ایندومتاسین (Indocin ، Tivorbex) یا سلکوکسیب (Celebrex) است. NSAID ها خطر معده ، خونریزی و زخم دارند.
کلشی سین
پزشک شما ممکن است کالشی سین (Colcrys ، Gloperba ، Mitigare) ، داروی ضد التهابی را که به طور م reducesثر درد نقرس را کاهش می دهد ، توصیه کند. اثر دارو ممکن است با عوارض جانبی مانند حالت تهوع ، استفراغ و اسهال جبران شود.
کورتیکواستروئیدها
داروهای کورتیکواستروئید مانند پردنیزون ممکن است التهاب و درد نقرس را کنترل کنند. کورتیکواستروئیدها ممکن است به صورت قرص باشند یا به مفصل شما تزریق شوند. عوارض جانبی کورتیکواستروئیدها ممکن است شامل تغییرات خلقی ، افزایش سطح قند خون و افزایش فشار خون باشد.
داروهایی برای جلوگیری از عوارض نقرس
اگر سالانه چندین حمله نقرس را تجربه می کنید ، یا اگر حملات نقرس شما کمتر اتفاق می افتد اما به خصوص دردناک است ، ممکن است پزشک برای کاهش خطر ابتلا به عوارض مرتبط با نقرس ، دارویی را به شما توصیه کند. اگر قبلاً شواهدی از آسیب نقرس در اشعه ایکس مفصل داشته اید ، یا به توفی ، بیماری مزمن کلیه یا سنگ کلیه مبتلا هستید ، ممکن است داروهایی برای کاهش سطح اسید اوریک بدن توصیه شود.
داروهایی که تولید اسید اوریک را مسدود می کنند
داروهایی مانند آلوپورینول (آلوپریم ، لوپورین ، زیلوپریم) و فبوكوستات (یولوریك) به شما كم می كنند كه میزان اسید اوریك بدن شما تولید شود. عوارض جانبی آلوپورینول شامل تب ، بثورات پوستی ، هپاتیت و مشکلات کلیوی است. عوارض جانبی فبوکوستات شامل بثورات پوستی ، حالت تهوع و کاهش عملکرد کبد است. فبوكوستات همچنین ممكن است خطر مرگ ناشی از قلب را افزایش دهد.
داروهایی که حذف اسید اوریک را بهبود می بخشد
داروهایی مانند پروبنسید (پروبالان) به بهبود توانایی کلیه ها در حذف اسید اوریک از بدن کمک می کند. عوارض جانبی شامل راش ، معده درد و سنگ کلیه است.
شیوه زندگی و درمان های خانگی
داروها اغلب موثرترین راه برای درمان حملات نقرس و جلوگیری از شراره شدن عود علائم هستند. با این حال ، انتخاب سبک زندگی نیز مهم است و شما ممکن است بخواهید:
نوشیدنی های سالم تری انتخاب کنید
نوشیدنی های الکلی و نوشیدنی های شیرین شده با شکر میوه (فروکتوز) را محدود کنید. در عوض ، مقدار زیادی نوشیدنی غیر الکلی ، به ویژه آب بنوشید.
از غذاهای سرشار از پورین خودداری کنید
گوشت قرمز و گوشت اندام ، مانند جگر ، به ویژه سرشار از پورین هستند. غذاهای دریایی غنی از پورین شامل آنچو ، ساردین ، صدف ، گوش ماهی ، قزل آلا و ماهی تن است. محصولات لبنی کم چرب ممکن است منبع بهتری از پروتئین برای افراد مستعد نقرس باشد.
به طور منظم ورزش کنید و لاغر شوید
نگه داشتن بدن در وزن سالم خطر ابتلا به نقرس را کاهش می دهد. فعالیت های کم ضربه مانند پیاده روی ، دوچرخه سواری و شنا که بر روی مفاصل شما راحت تر است را انتخاب کنید.