مروری بر رخداد و مکانیسم های ایجاد استئوپروز به دنبال آسیب نخاعی
مقدمه:
آسیب طناب نخاعی (SCI) سبب بروز جراحات ویرانگری در مبتلایان می‌شود. مکانیسم‌های اصلی پاتوژنز آسیب ثانویه شامل انحطاط عصبی، گلیوز و التهاب هستند. آسیب نخاعی وارده، اختلال یا نارسایی در چندین اندام را به علت نقش حیاتی نخاع در تنظیم عملکردهای بدن، القاء میکند. استئوپروز تحت عنوان پیامدی از آسیب نخاعی شناخته می‌شود که در اکثریت قریب به اتفاق هر بیمار مبتلا به آسیب نخاعی رخ می‌دهد.
در نگارش این مقاله مروری از مقالات نمایه شده در پایگاههای اطلاعاتیScience Direct, Scopus, Pubmed Springer Science و Google scholar استفاده شدند. مجموعه مقالات بررسی شده شامل ۱۲۰ مقاله بود که تحقیقات کیفی و کمّی مربوط به ۵۷ سال (از سال ۱۹۶۲ تا سال ۲۰۱۹) را به زبان انگلیسی دربرداشت. این مقاله مروری بر پایه ۱۲۰ مقاله مذکور و با استفاده از کلمات کلیدی آسیب نخاعی، استئوپروز، التهاب، استئوبلاست و استئوکلاست نگارش شده است.
نتیجه‌گیری:
اگرچه عدم وزن‌گیری اندام‌های حرکتی عاملی مهم در پاتوژنز استئوپروز به‌دنبال آسیب نخاعی است، اما التهاب، ضایعه عصبی و تغییرات هورمونی نیز در این فرآیند مشارکت می‌کنند. تغییرات هورمونی با واسطه آسیب نخاعی ممکن است با چند مکانیسم در بروز استئوپروز پس از آسیب نخاعی شرکت کنند. این مکانیسم‌ها عبارتند از: افزایش دفع کلیوی و کاهش جذب روده‌ای کلسیم و بالتبع بالانس منفی یون کلسیم؛ کمبود ویتامین D؛ تضعیف عملکرد غدد جنسی و مهار فعالیت استئوآنابولیک (استخوانسازی) استروئیدهای جنسی؛ افزایش لپتین خون؛ سرکوب هیپوفیزی هورمون پاراتورمون و همچنین کاهش مقادیر استخوان متعاقب آسیب نخاعی ممکن است (حداقل بخشی از آن) مستقیماً به‌وسیله مقاومت به انسولین و فاکتور رشد شبه انسولین ایجاد شود.
تهیه کنندگان: دکترموسی جاودانی و دکتر ابوالفضل برزگر بفروئی
برای مطالعه بیشتر مقاله به ماهنامه علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد مراجعه فرمایید و کلیک کنید.
همچنین دانلود کامل فایل PDF مقاله SSU_Journa-v29n1p3355-fa
مرکز تجهیزات پزشکی ایران کمال قدردانی را از جناب آقایان دکترموسی جاودانی و دکتر ابوالفضل برزگر بفروئی را به جهت فعالیت ها در زمینه علمی پژوهشی را دارد. و موفقیت روزافزون برای این عزیزان در عرصه های علمی و پزشکی را نیز خواستار است.