دستگاه هشدار دهنده شب ادراری

شب ادراری چیست؟

 

شب ادراری  که بی اختیاری شبانه یا شب ادراری نیز نامیده می شود ، ادرار غیر ارادی در هنگام خواب پس از سنی است که در آن به طور منطقی می توان انتظار خشک ماندن در شب را داشت، دستگاه هشدار دهنده شب ادراری یک وسیله مناسب برای درمان این مشکل می باشد.

 

ملحفه و پیژامه خیس ، و یک کودک خجالت زده ، صحنه ای آشنا در بسیاری از خانه ها است. اما ناامید نشو خیس کردن رختخواب نشانه ای از بد رفتن آموزش توالت نیست. این اغلب فقط یک بخش طبیعی از رشد کودک است.

به طور کلی، شب ادراری قبل از ۷ سالگی نگران کننده نیست. در این سن، کودک شما ممکن است هنوز در حال کنترل مثانه در شب باشد.

اگر شب ادراری ادامه پیدا کرد، مشکل را با صبر و درک درمان کنید. تغییرات سبک زندگی، تمرین مثانه، فروش هشدارهای رطوبت و گاهی اوقات مصرف دارو ممکن است به کاهش شب ادراری کمک کند.

 

علائم شب ادراری

اکثر بچه ها تا سن ۵ سالگی به طور کامل توالت رفتن را آموزش دیده اند، اما واقعاً هیچ تاریخ هدفی برای کنترل کامل مثانه وجود ندارد. بین سنین ۵ تا ۷ سالگی، شب ادراری برای برخی از کودکان یک مشکل باقی می ماند. پس از ۷ سالگی، تعداد کمی از کودکان هنوز رختخواب را خیس می کنند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
بیشتر کودکان به تنهایی از شب ادراری پیشی می گیرند – اما برخی نیاز به کمک کمی دارند. در موارد دیگر، شب ادراری ممکن است نشانه یک بیماری زمینه ای باشد که نیاز به مراقبت پزشکی دارد.

در موارد زیر با پزشک کودک خود مشورت کنید:

• کودک شما هنوز پس از ۷ سالگی تخت را خیس می کند
• کودک شما پس از چند ماه خشک شدن در شب شروع به خیس کردن تخت می کند
• خیس کردن بستر با ادرار دردناک، تشنگی غیرعادی، ادرار صورتی یا قرمز، مدفوع سفت یا خروپف همراه است.

 

 

علل شب ادراری

هیچ کس به طور قطع نمی داند که چه چیزی باعث خیس شدن در رختخواب می شود، اما عوامل مختلفی ممکن است نقش داشته باشند:

 

یک مثانه کوچک: مثانه کودک شما ممکن است به اندازه کافی برای نگهداری ادرار تولید شده در طول شب رشد نکرده باشد.

ناتوانی در تشخیص مثانه پر: اگر اعصابی که مثانه را کنترل می کنند دیر به بلوغ می رسند، مثانه پر ممکن است کودک شما را بیدار نکند – به خصوص اگر کودک شما خواب عمیقی دارد.

عدم تعادل هورمونی: در دوران کودکی، برخی از بچه ها هورمون ضد ادرار (ADH) کافی برای کاهش تولید ادرار در شب تولید نمی کنند.

عفونت مجاری ادراری: این عفونت می تواند کنترل ادرار را برای کودک شما دشوار کند. علائم و نشانه ها ممکن است شامل خیس شدن در رختخواب، تصادفات در طول روز، تکرر ادرار، ادرار قرمز یا صورتی و درد در هنگام ادرار باشد.

آپنه خواب: گاهی اوقات خیس کردن در رختخواب نشانه آپنه انسدادی خواب است، وضعیتی که در آن تنفس کودک در طول خواب قطع می شود – اغلب به دلیل التهاب یا بزرگ شدن لوزه ها یا آدنوئیدها. علائم و نشانه های دیگر ممکن است شامل خروپف و خواب آلودگی در طول روز باشد.

دیابت: برای کودکی که معمولاً در شب خشک است، خیس کردن در رختخواب ممکن است اولین علامت دیابت باشد. سایر علائم و نشانه‌ها ممکن است شامل دفع مقادیر زیادی ادرار در یک زمان، افزایش تشنگی، خستگی و کاهش وزن با وجود اشتهای خوب باشد.

یبوست مزمن: از همین عضلات برای کنترل دفع ادرار و مدفوع استفاده می شود. زمانی که یبوست طولانی مدت باشد، این ماهیچه ها می توانند ناکارآمد شوند و در شب خیس شدن در رختخواب نقش داشته باشند.

یک مشکل ساختاری در دستگاه ادراری یا سیستم عصبی: به ندرت، شب ادراری مربوط به نقص در سیستم عصبی یا سیستم ادراری کودک است.

 

 

عوامل خطر در شب ادراری

شب ادراری می تواند هر کسی را تحت تاثیر قرار دهد، اما در پسران دو برابر بیشتر از دختران است. عوامل متعددی با افزایش خطر شب ادراری مرتبط است، از جمله:

استرس و اضطراب: رویدادهای استرس زا ، مانند تبدیل شدن به یک برادر یا خواهر بزرگتر، شروع یک مدرسه جدید، یا خوابیدن دور از خانه – ممکن است باعث شب ادراری شود.

سابقه خانوادگی: اگر یکی از والدین کودک یا هر دوی آنها تخت را در کودکی خیس کنند، کودک آنها نیز شانس زیادی برای خیس کردن تخت دارد.

اختلال کمبود توجه/بیش فعالی (ADHD): شب ادراری در کودکان مبتلا به ADHD شایع تر است.

 

 

عوارض

اگرچه خسته کننده است، اما شب ادراری تخت بدون دلیل فیزیکی هیچ خطری برای سلامتی ندارد. با این حال، شب ادراری می تواند مشکلاتی را برای کودک شما ایجاد کند، از جمله:

• احساس گناه و خجالت که می تواند منجر به کاهش عزت نفس شود
• از دست دادن فرصت برای فعالیت های اجتماعی، مانند خوابیدن و کمپ
• بثورات در قسمت پایین و ناحیه تناسلی کودک – به خصوص اگر کودک شما با لباس زیر خیس بخوابد

 

 

تشخیص مشکل شب ادراری

بسته به شرایط، پزشک شما ممکن است موارد زیر را برای شناسایی هر گونه علت زمینه‌ای شب ادراری و کمک به تعیین درمان توصیه کند:

• معاینه بدنی
• بحث در مورد علائم، مصرف مایعات، سابقه خانوادگی، عادات روده و مثانه، و مشکلات مرتبط با شب ادراری
• آزمایش ادرار برای بررسی علائم عفونت یا دیابت
• اشعه ایکس یا سایر آزمایشات تصویربرداری از کلیه یا مثانه برای بررسی ساختار مجاری ادراری
• انواع دیگر آزمایش ها یا ارزیابی های دستگاه ادراری، در صورت نیاز

 

 

درمان شب ادراری و استفاده از دستگاه هشدار دهنده شب ادراری

بیشتر کودکان به تنهایی از شب ادراری پیشی می گیرند. اگر نیاز به درمان باشد، می‌توان آن را بر اساس بحث در مورد گزینه‌ها با پزشک و شناسایی اینکه چه چیزی برای وضعیت شما بهتر عمل می‌کند، باشد.

اگر کودک شما از یک شب مرطوب گهگاهی آزار نمی‌دهد یا خجالت می‌کشد، تغییرات سبک زندگی – مانند پرهیز کامل از کافئین و محدود کردن مصرف مایعات در عصر – ممکن است خوب عمل کند. با این حال، اگر تغییر شیوه زندگی موفقیت آمیز نبود یا اگر دانش آموز کلاس شما از خیس کردن تخت وحشت دارد، ممکن است با درمان های اضافی به او کمک شود.

در صورت پیدا شدن، علل زمینه‌ای شب ادراری، مانند یبوست یا آپنه خواب، باید قبل از سایر درمان‌ها بررسی شود.

گزینه‌های درمان خیس شدن در بستر ممکن است شامل هشدارهای رطوبت و دارو باشد.

 

دستگاه هشدار دهنده شب ادراری

دستگاه هشدار دهنده شب ادراری کوچک با باتری و بدون نسخه در اکثر داروخانه‌ها در دسترس هستند  به یک پد حساس به رطوبت روی لباس خواب یا ملافه کودک شما متصل می‌شوند. هنگامی که پد رطوبت را حس می کند، زنگ هشدار به صدا در می آید.

در حالت ایده‌آل، هشدار رطوبت درست زمانی به صدا در می‌آید که کودک شما شروع به ادرار کردن می‌کند – به موقع به کودک شما کمک می‌کند بیدار شود، جریان ادرار را متوقف کند و به توالت برسد. اگر کودک شما به شدت می‌خوابد، ممکن است شخص دیگری به زنگ هشدار گوش دهد و کودک را بیدار کند.

اگر زنگ هشدار رطوبت را امتحان می کنید، زمان زیادی به آن بدهید. اغلب یک تا سه ماه برای مشاهده هر نوع پاسخ و تا ۱۶ هفته طول می کشد تا به شب های خشک برسید. هشدارهای رطوبت برای بسیاری از کودکان موثر است، خطر عود یا عوارض جانبی کم دارد و ممکن است راه حل طولانی مدت بهتری نسبت به دارو ارائه دهد. این دستگاه ها معمولاً تحت پوشش بیمه نیستند.

 

 

دارو

به عنوان آخرین راه حل، پزشک کودک شما ممکن است برای مدت کوتاهی برای متوقف کردن شب ادراری دارو تجویز کند. انواع خاصی از داروها می توانند:

تولید آهسته ادرار در شب داروی دسموپرسین (DDAVP) تولید ادرار در شب را کاهش می دهد. اما نوشیدن مایعات بیش از حد همراه با دارو می تواند مشکلاتی ایجاد کند و اگر کودک شما علائمی مانند تب، اسهال یا حالت تهوع دارد، باید از مصرف دسموپرسین خودداری شود. حتما دستورالعمل استفاده از این دارو را به دقت دنبال کنید.

• دسموپرسین به صورت خوراکی به صورت قرص و فقط برای کودکان بالای ۵ سال تجویز می شود. طبق گفته سازمان غذا و دارو، فرمولاسیون اسپری بینی دسموپرسین (Noctiva، دیگران) به دلیل خطر عوارض جانبی جدی دیگر برای درمان شب ادراری توصیه نمی شود.

 

• مثانه را آرام کنید. اگر کودک شما مثانه کوچکی دارد، یک داروی آنتی کولینرژیک مانند اکسی بوتینین (Ditropan XL) ممکن است به کاهش انقباضات مثانه و افزایش ظرفیت مثانه کمک کند، به خصوص اگر خیس شدن در طول روز نیز رخ دهد. این دارو معمولاً همراه با سایر داروها استفاده می شود و به طور کلی زمانی توصیه می شود که سایر درمان ها شکست خورده باشند.
  گاهی اوقات ترکیبی از داروها بیشترین تأثیر را دارد. با این حال، هیچ تضمینی وجود ندارد، و دارو مشکل را درمان نمی کند. شب ادراری معمولاً با قطع دارو از سر گرفته می شود، تا زمانی که در سنی که از کودکی به کودک دیگر متفاوت است، خود به خود برطرف شود.