درمان بیماری ام اس
هیچ درمانی برای بیماری ام اس وجود ندارد. درمان بیماری ام اس به طور معمول بر سرعت بهبودی از حملات ، کند کردن روند پیشرفت بیماری و مدیریت علائم ام اس متمرکز است. برخی افراد چنان علائم خفیفی دارند که هیچ درمانی لازم نیست.
درمان حملات ام اس
کورتیکواستروئیدها
مانند پردنیزون خوراکی و متیل پردنیزولون وریدی برای کاهش التهاب عصب تجویز می شود. عوارض جانبی ممکن است شامل بی خوابی ، افزایش فشار خون ، افزایش سطح گلوکز خون ، تغییرات خلقی و احتباس مایعات باشد.
تبادل پلاسما (پلاسمافرز)
قسمت مایع بخشی از خون (پلاسما) شما برداشته شده و از سلولهای خون جدا می شود. سپس سلول های خونی با محلول پروتئین (آلبومین) مخلوط شده و دوباره در بدن قرار می گیرند. اگر علائم شما جدید ، شدید و به استروئیدها پاسخ نداده اند ، ممکن است از تبادل پلاسما استفاده شود.
درمان هایی برای اصلاح پیشرفت
برای ام اس پیشرونده اولیه ، اوکرلیزوماب (Ocrevus) تنها درمان اصلاح کننده بیماری (DMT) مورد تایید FDA است. کسانی که این روش درمانی را دریافت می کنند کمی کمتر از کسانی که درمان نمی شوند پیشرفت می کنند.
برای بیماری ام اس-عود کننده ، چندین روش درمانی برای اصلاح بیماری در دسترس است.
بیشتر پاسخ ایمنی مرتبط با ام اس در مراحل اولیه بیماری رخ می دهد. درمان تهاجمی با این داروها در اسرع وقت می تواند میزان عود را کاهش دهد ، ایجاد ضایعات جدید را کند کند و به طور بالقوه خطر آتروفی مغز و تجمع ناتوانی را کاهش دهد.
بسیاری از درمان های اصلاح کننده بیماری که برای درمان ام اس استفاده می شوند خطرات قابل توجهی برای سلامتی دارند. انتخاب روش درمانی مناسب برای شما به بررسی دقیق بسیاری از عوامل از جمله طول مدت و شدت بیماری ، اثربخشی درمان های قبلی ام اس، سایر موارد بهداشتی ، هزینه ها و وضعیت باروری کودک بستگی دارد.
گزینه های درمانی بیماری ام اس عود کننده-عود کننده شامل داروهای تزریقی و خوراکی است.
درمان های تزریقی عبارتند از:
داروهای اینترفرون بتا
این داروها از جمله داروهای رایج برای درمان ام اس هستند. آنها به زیر پوست یا عضله تزریق می شوند و می توانند دفعات و شدت عود را کاهش دهند.
عوارض جانبی اینترفرون ها ممکن است شامل علائم شبیه آنفولانزا و واکنش های محل تزریق باشد.
برای کنترل آنزیم های کبدی به آزمایش خون نیاز دارید زیرا آسیب کبدی از عوارض جانبی احتمالی استفاده از اینترفرون است. افرادی که اینترفرون مصرف می کنند ممکن است آنتی بادی خنثی کنند که می تواند اثر دارو را کاهش دهد.
گلاتیرامر استات (کوپاکسون ، گلاتوپا)
این دارو ممکن است به شما در جلوگیری از حمله سیستم ایمنی بدن شما به میلین کمک کند و باید در زیر پوست تزریق شود. عوارض جانبی ممکن است شامل تحریک پوست در محل تزریق باشد.
درمان های خوراکی شامل موارد زیر است:
فینگولیمود (گیلنیا)
این داروی خوراکی یکبار در روز میزان عود را کاهش می دهد.
بعد از اولین دوز باید شش ساعت ضربان قلب و فشار خون را کنترل کنید زیرا ممکن است ضربان قلب شما کند شود. عوارض جانبی دیگر شامل عفونت های جدی نادر ، سردرد ، فشار خون بالا و تاری دید است.
دی متیل فومارات (Tecfidera)
این داروی خوراکی دو بار در روز می تواند عود بیماری را کاهش دهد. عوارض جانبی ممکن است شامل گرگرفتگی ، اسهال ، حالت تهوع و کاهش تعداد گلبول های سفید خون باشد. این دارو به طور منظم نیاز به نظارت بر آزمایش خون دارد.
Diroximel fumarate
این کپسول دو بار در روز مشابه دی متیل فومارات است اما به طور معمول عوارض جانبی کمتری ایجاد می کند. این برای درمان اشکال عود کننده ام اس تأیید شده است.
Teriflunomide (Aubagio)
این داروی خوراکی یکبار در روز می تواند میزان عود را کاهش دهد. Teriflunomide می تواند باعث آسیب کبدی ، ریزش مو و سایر عوارض جانبی شود. این دارو در صورت مصرف زنان و مردان با نقایص مادرزادی همراه است. بنابراین ، هنگام استفاده از این دارو و حداکثر تا دو سال پس از آن از روش پیشگیری از بارداری استفاده کنید. زوجینی که مایل به بارداری هستند باید با پزشک خود در مورد راه های تسریع در از بین بردن دارو از بدن صحبت کنند. این دارو به طور منظم نیاز به نظارت بر آزمایش خون دارد.
Siponimod (مایزنت)
تحقیقات نشان می دهد که این داروی خوراکی یک بار در روز می تواند میزان عود را کاهش دهد و به کندی پیشرفت بیماری ام اس کمک کند. همچنین برای درمان ام اس ثانویه پیشرونده تأیید شده است. عوارض جانبی احتمالی شامل عفونت های ویروسی ، مشکلات کبدی و کم شدن تعداد گلبول های سفید خون است. سایر عوارض جانبی احتمالی شامل تغییر در ضربان قلب ، سردرد و مشکلات بینایی است. Siponimod برای جنین در حال رشد مضر است ، بنابراین زنانی که ممکن است باردار شوند باید هنگام مصرف این دارو و به مدت 10 روز پس از قطع دارو از روش پیشگیری از بارداری استفاده کنند. بعضی از آنها ممکن است ضربان قلب و فشار خون را برای شش ساعت پس از اولین دوز کنترل کنند. این دارو به طور منظم نیاز به نظارت بر آزمایش خون دارد.
کلاردیبین (Mavenclad)
این دارو به طور کلی به عنوان درمان خط دوم برای کسانی که به بیماری ام اس مبتلا به عود مجدد مبتلا هستند تجویز می شود. همچنین برای ام اس ثانویه پیشرونده تأیید شده است. این دارو در دو دوره درمانی ، در طی یک دوره دو هفته ای ، در طی دو سال ارائه می شود. عوارض جانبی شامل عفونت های تنفسی فوقانی ، سردرد ، تومور ، عفونت های جدی و کاهش سطح گلبول های سفید خون است. افرادی که مبتلا به عفونت مزمن فعال یا سرطان هستند نباید از این دارو استفاده کنند و همچنین زنان باردار یا شیرده نباید از این دارو استفاده کنند. زنان و مردان هنگام استفاده از این دارو و شش ماه بعد باید از روش پیشگیری از بارداری استفاده کنند. هنگام مصرف کلاردیبین ممکن است نیاز به نظارت با آزمایش خون داشته باشید.
درمان های تزریقی شامل:
اوکرلیزوماب (Ocrevus)
این داروی آنتی بادی مونوکلونال انسانی تنها DMT تأیید شده توسط FDA برای درمان هر دو نوع عود مجدد و اولیه-پیشرونده ام اس است. آزمایشات بالینی نشان داد که میزان عود در بیماری عود کننده را کاهش می دهد و وخیم تر شدن ناتوانی را در هر دو شکل بیماری کاهش می دهد.
اوکرلیزوماب از طریق تزریق داخل وریدی توسط یک متخصص پزشکی تجویز می شود. عوارض جانبی مربوط به تزریق ممکن است شامل تحریک در محل تزریق ، فشار خون پایین ، تب و حالت تهوع باشد. برخی از افراد ممکن است قادر به مصرف اکرلیزوماب نباشند ، از جمله کسانی که مبتلا به عفونت هپاتیت B هستند. اوکرلیزوماب همچنین ممکن است خطر ابتلا به عفونت و برخی از انواع سرطان ، به ویژه سرطان پستان را افزایش دهد.
ناتالیزوماب (تیسابری)
این دارو برای جلوگیری از حرکت سلولهای ایمنی بالقوه آسیب رسان از جریان خون به مغز و نخاع شما طراحی شده است. این ممکن است برای برخی از افراد مبتلا به ام اس شدید یک خط اول درمان باشد و یا در برخی دیگر به عنوان یک درمان خط دوم.
این دارو خطر ابتلا به عفونت ویروسی بالقوه جدی مغز به نام لکوآنسفالوپاتی چند کانونی پیشرونده (PML) را در افرادی که از نظر وجود آنتی بادی نسبت به عامل ایجاد کننده ویروس PML JC مثبت هستند ، افزایش می دهد. افرادی که آنتی بادی ندارند ، خطر PML بسیار کم است.
آلمتوزوماب (Campath ، Lemtrada)
این دارو با هدف قرار دادن پروتئینی در سطح سلولهای ایمنی و تخلیه گلبولهای سفید خون ، به کاهش عود بیماری ام اس کمک می کند. این اثر می تواند آسیب احتمالی عصب ناشی از گلبول های سفید را محدود کند. اما همچنین خطر عفونت و اختلالات خود ایمنی از جمله خطر بالای بیماری های خود ایمنی تیروئید و بیماری کلیوی نادر با واسطه ایمنی را افزایش می دهد.
درمان با آلمتوزوماب شامل پنج روز متوالی تزریق دارو و به دنبال آن سه روز دیگر تزریق یک سال بعد است. واکنش های تزریق با آلمتوزوماب مشترک است.
این دارو فقط از طریق ارائه دهندگان ثبت شده در دسترس است و افرادی که با این دارو درمان می شوند باید در یک برنامه ویژه نظارت بر ایمنی دارو ثبت نام کنند. Alemtuzumab معمولاً برای کسانی که ام اس تهاجمی دارند یا به عنوان درمان خط دوم برای بیمارانی که داروی دیگر ام اس را از دست داده اند ، توصیه می شود.
درمان علائم و نشانه های ام اس
فیزیوتراپی
یک فیزیوتراپیست یا کاردرمانگر می تواند تمرینات کششی و تقویتی را به شما بیاموزد و نحوه استفاده از وسایل را برای سهولت انجام کارهای روزانه به شما نشان دهد.
فیزیوتراپی همراه با استفاده از کمک حرکتی در صورت لزوم همچنین می تواند به کنترل ضعف پا و سایر مشکلات راه رفتن که اغلب با ام اس همراه هستند ، کمک کند.
شل کننده های عضله
ممکن است دچار سفتی یا اسپاسم عضلانی دردناک یا غیرقابل کنترل ، به ویژه در پاها شوید. شل کننده های عضلانی مانند باکلوفن (لیورسال ، گابلوفن) ، تیزانیدین (زانافلکس) و سیکلوبنزپرین ممکن است کمک کنند. درمان Onabotulinumtoxin A گزینه دیگری در مبتلایان به اسپاستیک است.
داروهای کاهش خستگی
آمانتادین (Gocovri ، Osmolex) ، مودافینیل (Provigil) و متیل فنیدیت (Ritalin) ممکن است در کاهش خستگی مربوط به ام اس مفید باشد. برخی از داروهایی که برای درمان افسردگی استفاده می شوند ، از جمله مهار کننده های انتخابی جذب مجدد سروتونین ، ممکن است توصیه شود.
دارو برای افزایش سرعت راه رفتن
دالفامپریدین (آمپیرا) ممکن است در برخی افراد به کمی افزایش سرعت راه رفتن کمک کند. افرادی که سابقه تشنج یا اختلال عملکرد کلیه دارند نباید از این دارو استفاده کنند.
سایر داروها
همچنین ممکن است داروها برای افسردگی ، درد ، اختلال عملکرد جنسی ، بی خوابی و مشکلات کنترل مثانه یا روده که با بیماری ام اس مرتبط هستند تجویز شود.
شیوه زندگی برای درمان بیماری ام اس
برای کمک به تسکین علائم و نشانه های بیماری ام اس ، سعی کنید:
استراحت کافی داشته باشید
به عادت های خواب خود نگاه کنید تا مطمئن شوید که بهترین خواب ممکن را دارید. برای اطمینان از اینکه خواب کافی دارید ، ممکن است لازم باشد – و احتمالاً تحت درمان قرار بگیرید – از نظر وجود اختلالات خواب مانند آپنه انسدادی خواب.
ورزش
اگر به بیماری ام اس خفیف تا متوسط مبتلا هستید ، ورزش منظم می تواند به بهبود قدرت ، تون عضلانی ، تعادل و هماهنگی شما کمک کند. اگر گرما شما را ناراحت می کند ، شنا یا سایر تمرینات آبی گزینه های خوبی هستند. انواع دیگر ورزش های ملایم تا متوسط که برای مبتلایان به ام اس توصیه می شود عبارتند از پیاده روی ، کشش ، ایروبیک کم تأثیر ، دوچرخه سواری ثابت ، یوگا و تای چی.
آرامش
علائم ام اس اغلب با افزایش دمای بدن در برخی از افراد مبتلا به ام اس بدتر می شود. جلوگیری از قرار گرفتن در معرض گرما و استفاده از وسایلی مانند روسری خنک کننده یا جلیقه می تواند مفید باشد.
رژیم متعادل
از آنجا که شواهد اندکی برای حمایت از یک رژیم غذایی خاص وجود دارد ، متخصصان یک رژیم غذایی سالم را توصیه می کنند. برخی تحقیقات نشان می دهد که ویتامین D ممکن است مزایای بالقوه ای برای افراد مبتلا به ام اس داشته باشد.
از بین بردن استرس
استرس ممکن است علائم و نشانه های شما را تحریک یا بدتر کند. یوگا ، تای چی ، ماساژ ، مراقبه یا تنفس عمیق ممکن است کمک کند.
برای مطالعه بیشتر درباره بیماری ام اس مقاله بیماری ام اس چیست؟ را که در قسمت بلاگ این سایت بارگذاری شده است را مطالعه فرمائید.
منبع: کلینیک میو